Auguste Rodin 1862
Auguste Rodin, pełne nazwisko François-Auguste-René Rodin, francuski rzeźbiarz, który był znany z tworzenia okazałych figur z brązu i marmuru. Uważany przez niektórych krytyków za najlepszego rzeźbiarza portrecistę w historii rzeźby. Jego słynne Wrota piekieł (Brama piekieł) wykonywane na zamówienie dla Musée des Arts Décoratifs w Paryżu nigdy nie zostały ukończone, mimo że artysta pracował nad dziełem 37 lat. Wiele figur tej monumentalnej kompozycji stanowi samoistne rzeźby, wykonane w trakcie pracy nad Bramą. Do najbardziej znanych należy Myśliciel (1880-1900), umieszczony centralnie w osi kompozycji, a także Pocałunek (1886) i Trzy cienie (1880).
Rodin urodził się 12 listopada 1840 roku w Paryżu w biednej rodzinie. W wieku 13 lat zaczął uczęszczać do szkoły rysunku. W wieku 17 lat próbował dostać się do École des Beaux-Arts ale niestety trzy razy z rzędu nie zdołał zdać egzaminów wstępnych. Ostatecznie został przyjęty do szkoły (École Spéciale de Dessin et d’Architecture) kształcącej rzemieślników w zakresie tworzenia dekoracyjnych rzeźbień. Aby utrzymać się zajął się wyrobem kamieni ozdobnych służących do elewacji. W 1862 roku bardzo mocno przeżył śmierć swojej siostry Marie. W 1864 roku poznał Rose Beuret, która została jego towarzyszką życia, chociaż para pobrała się dopiero kilka tygodni przed śmiercią Rose. W 1866 roku urodził się jego syn Auguste-Eugène Beuret.
Jego pierwsze niezależne prace rzeźbiarskie to było kilkanaście portretów Rose Beuret. W 1864 roku zdecydował się po raz pierwszy oddać na
Epoka brązu – Auguste Rodin
Salon swoją pracę Mężczyzna ze złamanym nosem. Niestety została odrzucona. W tym czasie podjął pracę u rzeźbiarza Albert Carrier-Belleuse. W 1871 udał się z nim do Brukseli gdzie wspólnie zajmowali się zdobnictwem pomników i budynków publicznych. Belleuse zerwał jednak współpracę z
Rose Beuret (1844-1917)
Rodinem, gdy odkrył że podpisuje on jego prace swoim nazwiskiem. Auguste zostaje jednak w Brukseli gdzie dołącza do niego Rose. Podpisuje kontrakt z belgijskim rzeźbiarzem Antoine-Joseph Van Rasbourgh i kontynuuje pracę o tym samym charakterze.
W maju 1875 roku wystawił w końcu na Paryskim Salonie Mężczyznę ze złamanym nosem. Rodin miał sentyment do tej rzeźby, którą uważał za pierwszą naprawdę udaną w swoim dotychczasowym dorobku. Dopuszczenie jej na Salon uznał za swoje małe zwycięstwo, mimo, że jego nazwisko nie było jeszcze powszechnie znane.
Ronin podróżuje do Włoch, gdzie studiuje prace renesansowych artystów zwłaszcza Michelangelo i Donatello. Jest pod wielkim wrażeniem i wpływem dawnych mistrzów. W wieku prawie 38 lat, w 1878 roku w atmosferze wielkich sporów, wystawiono jego pierwsze poważne dzieło Epoka Brązu. Było tak doskonale wymodelowane, że zarzucano mu sporządzenie gipsowego odlewu bezpośrednio na ciele modela. W końcu je uznano, a towarzyszący sprawie rozgłos zwrócił na artystę uwagę opinii publicznej. Dwa lata później powierzono u wykonanie słynnych Wrót Piekieł, nad którymi pracował do końca życia.
Podczas gdy jego sława jako artysty rosła, w jego prywatne życie wkradały się liczne związki, którym często nie potrafił się oprzeć. W 1883 roku do pracowni artysty trafiła Camille Claudel, utalentowana siostra poety Paula Claudela. Była jego studentką, modelką a wkrótce stała się kochanką. Jej twarz uwieczniona jest w jego wielu arcydziełach, m.in. w pocałunku, Wrotach Piekieł i Fugit Amor. Związek przetrwał do 1898 roku, gdy stało się oczywiste, że Rodin nie ma zamiaru zerwać wieloletniego związku z Rose Beuret.
Camille Claudel
Pomimo sukcesów, Rodin często popadał w konflikt z Instytutem Francuskim, akademią sztuki, publiką a nawet z Parlamentem
Dom Rodina w Meudon
. Ociągał się dekadę z wykonaniem czterech zamówień na posągi, które miały oddać honor: malarzowi Claude Lorrain, Prezydentowi Argentyny Domingo Sarmiento oraz pisarzom Victorowi Hugo oraz Honore de Balzacowi. Statua Claude’a we Francji, oraz Prezydenta Sarmieno w Buenos Aires wywołały zamieszki. Konflikty odnośnie posągów prezentujących Hugo i Balzaca były nawet poważniejsze.
Wystawa Światowa 1900 roku wyróżniła pawilon, w którym zaprezentowane zostało 150 rzeźb Rodina oraz jego liczne rysunki. Po wystawie prace zostały przetransportowane do jego posiadłości w Meudon, którą nabył w 1869 roku. Posiadłość stała się rozległym warsztatem.
Po sukcesie jaki Rodin odniósł podczas Wystawy 1900 roku zaczęły napływając do niego oferty na popiersia ze Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Austrii, Anglii i Francji. Cieszył się wielkim uznaniem w Anglii, gdzie miał wielu przyjaciół i którą często odwiedzał (wcześniej jego rzeźby były często prezentowane na Londyńskich wystawach). W 1902 roku studenci wyprawili w Londynie przyjęcie na jego cześć, a w 1907 roku udał się tam na inaugurację jego posągu poświęconemu poecie Williamowi Henley’owi w Westminster Abbey. Właśnie tam wraz z kompozytorem Camille Saint-Saëns oraz amerykańskim pisarzem Mark Twainem—został uhonorowany tytułem doktora honoris causa na Uniwersytecie Oxford. W maju 1908 roku król Edward VII odwiedził Augusta w jego pracownie w Meud
Auguste Rodin 1880
W tym samym czasie Rodin wynajął piętro w najpiękniejszej paryskiej osiemnastowiecznej posiadłości Hotelu Biron, otoczonej wspaniałym
Auguste Rodin
ogrodem. Swojego czasu kilku artystów miało zezwolenie aby korzystać z budynku jako pracowni. Austriacki poeta Reiner Maria Rilke, Henri Matisse, Jean Cocteau. Auguste Rodin wynajmował kilkanaście pokoi na parterze, w których przechowywał swoje rzeźby. Pokoje były także jego pracownią, w ogrodach zaś mógł przyjmować przyjaciół. Prawie od samego początku próbował zyskać akceptację państwa aby w miejscu tym postało muzeum jego rzeźb. Rząd francuski zaakceptował pomysł w 1916 roku. Muzeum otwarto w 1919.
Na początku XX wieku Rodin był już znany na całym świecie. Traktowano go jako nowoczesnego Michelangelo, tytana rzeźby, wcielenie siły inspirowanej geniuszem. Co więcej wywarł niezwykły wpływ na rzeźbę w ogóle i uczniowie różnych narodowości pragnęli odkrywać i studiować jego styl. Zainspirował takich przyszłych artystów jak: Charles Despiau, Aristide Maillol i Antoine Bourdelle.
Rodina przyjęło się uważać za przedstawiciela impresjonizmu w rzeźbie i ma to swoje podstawy w sposobie w jaki je formował – pewna szkicowość i pobrużdżona, zmarszczona czy pofałdowana powierzchnia jego prac sprawia, że światło i cień tworzą na niej wibrującą
Pochówek Rodina 1917 rok
strukturę. Jednak charakterystyka jego twórczości wykracza poza impresjonizm. Artysta zaadaptował na potrzeby rzeźby formalne, stylistyczne jakości impresjonizmu, lecz przywiązywał
Rzeźba Myślicielw Muzeum w Meudon
przeciwnie niż impresjoniści dużą wagę do literackich, mitycznych treści swoich przedstawień. W tym sensie był kontynuatorem francuskiego romantyzmu, przekształcając tę tradycję w nowoczesną formę.
Po trwającym pięćdziesiąt trzy lata związku, Rodin poślubił Rose Beuret. Ceremonia odbyła się 29 stycznia 1917 roku. Zmarła dwa lata tygodnie później16 lutego. Rodin od stycznia chorował na grypę. 16 listopada doktor orzekł, że Rodin jest w bardzo złym stanie. Zmarł następnego dnia w wieku 77 lat w swojej willi w Meudon.
Zgodnie z życzeniem Rodina odlew jego rzeźby Myśliciel został usytuowany obok jego grobu w Meudon.
Źródła: Encyklopedia Britannica; Oficjalna strona muzeum Rodina w Paryżu; Wikipedia.org, wikipedia.pl; Paryż przewodnik National Geographic Lisa Davison, Elizabeth Ayre
