Camille na łożu śmierci – obraz olejny autorstwa Claude’a Moneta. Jest to portret żony artysty namalowany w dniu jej śmierci 5 września 1879 w Vetheulit, gdzie wówczas przebywało małżeństwo.
Camille Monet umarła na raka w wieku trzydziestu dwóch lat. Monet na szyi żony zawiązał jej ulubiony medalion wykupiony z lombardu. “To jest jedyna pamiątka jaką żona zachowała, bardzo chciałbym móc jej założyć go na szyję”
Camille chorowała już od wielu miesięcy. W sierpniu choroba poczyniła dalsze postępy.
“Trzeba czuwać przy niej bezustannie, reagując na każdą prośbę, z nadzieją, że choć trochę uśmierzy jej ból. Najsmutniejsze jest to, że nie zawsze jesteśmy w stanie zaspokoić jej potrzeby z powodu braku pieniędzy. Już od miesiąca nie maluję, skończyły mi się farby, ale to nic, w tej chili przeraża mnie to, że życie mojej żony jest zagrożone. Widzę jak bardzo się męczy, a ja w żaden sposób nie mogę jej ulżyć. Już teraz tak bardzo nie krwawi, wycieka z niej sama woda; zdaje się, że owrzodzenie zostało zaleczone, lecz nadal cierpi na zapalenie miednicy i niestrawność, brzuch i nogi ma opuchnięte, czasami także twarz, towarzyszą temu ciągle wymioty i duszności. To straszne męczarnie tym bardziej, że straciła już wszystkie siły.”
Tak Monet opisywał swoje doświadczenia doktorowi de Bellidowi.
“Jestem przybity, zupełnie nie wiem co robić; nie wyobrażam sobie, jak teraz zorganizuje sobie życie z dwójką dzieci”
Claude Monet
Syn Claude’a Moneta, Michel, podarował dzieło Luwrowi w 1963. Od 1986 znajduje się w paryskim Muzeum d’Orsay.
Kompozycja jest niemalże abstrakcyjna. Temat rozpoznawalny jest tylko dzięki niewyraźnej, zamazanej twarzy w odcieniach szarości. Chłodne barwy, widoczny ślad narzędzia – gwałtowne pociągnięcia pędzlem oraz niesamowite światło budują szczególny, oniryczny nastrój.
Źródło: “Monet biografia” Pascal Bonafoux, Kolekcja PWN; wikipedia.pl
