Do opakowania zapachu Chanel nie chciała używać barokowych, wymyślnych flakonów używanych przez konkurencję. Zdecydowała o nowoczesnej koncepcji art. deco w formie geometrycznego prostopadłościanu. Buteleczka “Chanel N° 5” w ciągu minionych siedemdziesięciu lat pięciokrotnie ulegała subtelnym zmianom. Mniej więcej co 20 lat jest lekko modyfikowana tak, by przystawała do nowej epoki.
Ernest Beaux był niegdyś oficjalnym perfumerem cara. Urodził się w Moskwie, uciekł z Petersburga po rewolucji bolszewickiej w 1917 roku.
Audrey Tautou
“Wciąż odpowiadam na pytania dotyczące tego, co zakładam do łóżka. Górę od piżamy? Koszulę nocną? Odpowiadam: Chanel No 5, bo taka jest prawda” – Marylin Monroe
Catherine Deneuve
Do zajęcia się perfumami skłonił Chanel rosyjski książę Dymitr Pawłowicz, którego poznała w Paryżu i który przez pewien czas był jej bardzo bliską osobą. Z jego pomocą zabrała się do
Marylin Monroe
opracowywania zapachu, który stał się częścią tradycji lat międzywojennych, symbolem chłopięcych, wyemancypowanych kobiet o figurze unisex, tańczących tango i chalestona, czasami palących opium i akceptujących z entuzjazmem sztukę Cocteau i Picassa. Te kobiety strzygły włosy na krótko, nosiły krawaty i męskie marynarki, spodnie i sukienki o szokującej długości do kolan. Do tego bez rękawów za to z frędzlami. Do całej tej kreacji, makijażu, szybkich samochodów, sportów, podróży świtenie komponowałaby się odpowiednie perfumy.
Dymitr zapoznał Chanel ze swoim rosyjskim przyjacielem Ernestem Beaux, który we Francji szybko zyskał sławę cenionego chemika i specjalisty w tworzeniu egzotycznych perfum. W Chwili, gdy Chanel zwróciła się do niego o wsparcie, właśnie przeprowadzał doświadczenia z wykorzystaniem sztucznych komponentów do wzmocnienia rozmaitych mieszanek naturalnych. Syntetyczne składniki uwypuklały naturalny zapach i utrwalały go to tak, że w odróżnieniu od zapachów czysto naturalnych utrzymywał się na skórze. Chanel spodobało się to nowe rozwiązanie. Ówczesne perfumy, wyciągi z fiołków, róż i kwiatów pomarańczy w ekstrawaganckich flakonach wydawały się jej banalne. W soich perfumach chciała przywoływać kobiecość.
W 1921 roku Beux przedstawił Chanel kilka kompozycji ponumerowanych od 1 do 5 i od 20 do 24. Jej pierwszym wyborem był numer 22 i to właśnie jego początkowo skierowała do sprzedaży. Ostatecznie jednak uznała, że najbardziej zachwycającym jest numer 5 i zdecydowała, że musi zostać wprowadzony w 1921 roku wraz z nową kolekcją.
Recepturę Chanel no. 5 zna jedynie nieliczna grupa wtajemniczonych. Perfumy mają bardzo skomplikowany skład, zostały stworzone z co najmniej osiemdziesięciu składników, co nadalobowiązuje. Najważniejszy jest wysokiej jakości jaśmin, występujący jedynie w Grasse oraz róża stulistna, irys, ylang ylang, wetiweria, wanilia, ambra oraz olejek sandałowy.
Perfumy “Chanel no.5” z zazębiającymi się literami C wpuszczono w świat w butiku przy ulicy Cambon 5 maja 1921 roku. Zapach przetrwał koleje losów wielkiego kryzysu i drugiej wojny światowej. Matki i babki płaciły za ten zapach niewielkie fortuny, a młode kobiety mogły żywić nadzieję, że pewnego dnia będzie je na to stać.
“Chanel N° 5” upodobała sobie Marilyn Monroe, zaś reklamowały je Catherine Deneuve, Carole Bouquet, Nicole Kidman, Estella Warren. Kolejną ambasadorką zapachu jest Audrey Tautou, odtwórczyni roli projektantki Coco Chanel w filmie Coco Chanel.
Źródło: “Coco Chanel – sypiając z wrogiem” Hal Vaughan
