Druga wystawa impresjonistów spowodowała, że jednorazowe przedsięwzięcie przerodziło się w cyklicznie organizowane wernisaże.

Pierwsza wystawa impresjonistów zorganizowana w 1874 roku miała na celu zwrócenie uwagi publiki na prace młodych malarzy oraz była szansą na chociaż niewielki zarobek. Mimo wcześniejszych rozczarowań związanych z odrzuceniem przez Jury, artyści mieli jednak w planach wystawienie obrazów na najbliższym Salonie w 1875.

Nadchodzący czas zweryfikował jednak rzeczywistość i potwierdził niechęć jurorów Salonu do nowego stylu reprezentowanego przez malarzy. Renoir, Degas, Morisot, Sisley czy Pissarro postanowili konsekwentnie tworzyć w zgodzie z własną wizją i z tego powodu zdecydowali o konieczności kontynuowania własnych wystaw.

I tak kolejny wernisaż został zaplanowany na kwiecień 1876 rok. Wystawa rozpoczęła się 30 marca i trwała równo miesiąc do 30 kwietnia. Durand-Ruel udostępnił 3 pomieszczenia w swojej Galerii przy rue le Peletier. Liczba wystawianych prac wzrosła o prawie o 100 sztuk – do 252,  choć liczba wystawiających artystów zmalała z 30 do 19. Tym razem krytycy uznali grupę za Nieprzejednanych.

Ponownie, jak przy pierwszej wystawie prace artystów miały więcej krytyków niż entuzjastów. Albert Wolf tak ironicznie pisał o wystawie na łamach Figaro: “Rue de Peletier nie jest szczęśliwą ulicą. Po pożarze Opery, teraz kolejne nieszczęście w tej dzielnicy”

Artyści uczestniczący w drugiej wystawie impresjonistów:

  • Édouard Béliard
  • Pierre-Isidore Bureau
  • Gustave Caillebotte
  • Félix-Adolphe Cals
  • Edgar Degas
  • Marcellin Desboutin
  • Jacques François (kobieta anonim)
  • Alphonse Legros
  • Jean-Baptiste-Léopold Levert
  • Ludovic-Napoléon Lepic
  • Jean-Baptiste Millet (brat Jean-François Millet’a)
  • Claude Monet
  • Berthe Morisot
  • Léon-Auguste Ottin fils
  • Camille Pissarro
  • Pierre-Auguste Renoir
  • Stanislas-Henri Rouart
  • Alfred Sisley
  • Charles Tillot

Claude Monet “Pani Monet w stroju japońskim”

Obraz Gustave Caillebott’a “Cykliniarze” został odrzucony przez Salon w 1875 roku. Motyw robotników przy pracy, rozebranych do pasa, zszokował jurorów, którzy uznali ten motyw za wulgarny. Calibotte był mocno zraniony tą opinią i postanowił przyłączyć się artystów prezentujących swoje prace na organizowanej drugiej wystawie Impresjonistów w 1876 roku.

Tak pisał Albert Wolf o obrazie Augusta Renoira “Tors, efekt słoneczny”: “Masa ciała w procesie rozkładu, z zielonymi i fioletowymi punktami oznaczającymi stan całkowitego zgnicia zwłok”

Pasjonuje Cię Paryż, Francja i sztuka?

Zapisz się na Newsletter, aby otrzymywać informacje o najnowszych artykułach!

Zapisując się do newslettera, wyrażasz zgodę na przesyłanie informacji o nowych artykułach, produktach, promocjach. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji. Polityka prywatności