Georges Seurat urodził się w Paryżu 2 grudnia 1859 roku. Był trzecim z kolei spośród czworga dzieci Ernestine Faivre i Chrysosoma Seurata, emerytowanego notariusza żyjącego z procentów od kapitału. Państwu Seurant żyło się więc dostatnio, choć według dość surowych reguł panujących w tamtym czasie w wielu mieszczańskich rodzinach.

Georges od najmłodszych lat interesował się rysunkiem. Do malowania zachęcał go jego wuj – sam malarz amator. W wieku 17 lat Seurat zapisał się do Miejskiej Szkoły Rzeźby i Rysunku. Tam zaprzyjaźnił się z Armand-Edmondem Jeanem ( nazywanym później Aman-Jean). W 1878 roku obaj zaczynają studia na Akademii Sztuk Pięknych.

W czasie nauki malarz dużo czasu spędził w bibliotekach i muzeach. Systematycznie studiował dzieła starych mistrzów. Pod koniec 1879 roku został powołany do wojska i oddelegowany do jednostki w Breście.

Rok poźniej, po zakończeniu służby wojskowej, Seurat powrócił do Paryża. Odszedł od propagowanego przez Akademię Sztuk Pięknych malarstwa akdemickiego i wraz z Aman-Jean’em wynajęli pracownię. Interesowali go malarze XIX wieku, studiował też tematykę i styl typowy dla impresjonistów. Pragnął przyswoić sobie osiągnięcia malarskie rewolucji dokonanej przez jego bezpośrednich poprzedników. Stanął przed nieuniknionym problemem: jak kontynuować doświadczenia impresjonizmu nie popadając w proste naśladownictwo. Można powiedzieć, że Seurat odnalazł swoją drogę w sztuce dzięki rozważaniom teoretycznym. Zainteresował się  pracami Charlesa Blanca: “Gramtyka sztuki rysunku” i “Historia malarzy wszelkich szkół”, a przede wszystkim pozycją “Prawo kontrastu symultanicznego kolorów” Chemika M.E. Chevreula, która stała się podstawą jego najważniejszych innowacji malarskich.

Ernest Joseph Laurent-Portret Georgesa Seurata-ok.1890

Ernest Joseph Laurent-Portret Georgesa Seurata-ok.1890

Podczas gdy prowadził teoretyczne studia nad kolorem oraz praktycznymi sposobami wyrażania jego intensywności paradoksalnie zajmował się jedynie rysunkiem. W 1883 roku na Salonie zaprezentował właśnie rysunek. Jego pierwsze ważne dzieło “Kapiel w Asnieres” zostało odrzucone przez komisję kwalifikacyjną Salonu w 1884 roku. Seurat zaprezentował go więc na Wystawie Niezależnych. Płótno przykuło uwagę kilku krytyków oraz wzbudziło entuzjazm, miedzy innymi Paula Signaca.

W 1885 roku Seurat spędził lato w Grandcamp, małym porcie, gdzie namalował wile obrazów przedstawiających morze. Była to dla niego okazja do wypróbowania nowej techniki wanej dywizjonizmem, polegajaej na malowaniu małymi, regularnymi plamkami barw. Jesienią spotkał Camille’a Pisarro, który z entuzjazmem przyswoił sobia tę technikę.

Na ósmej i ostatniej wystwie Impresjonistów w maju i czewcu 1886 roku Seurat wystwaił obraz, który stał się wydarzeniem artystycznym i jednocześnie skandalem. “Niedzielne popołudnie na Grand – Jatte”. Krytycy byli zaszkowani mnogością kolorowych, sąsiadujących ze sobą rojących się plamek. Chcąc zdyskredytować styl Seurata nazywają go “pointylizmem”, co oznacza “kropkowanie” lub “punktowanie”.

We wrześniu 1886 roku krytyk sztuki Feix Feneon, przyjaciel i obrońca malarstwa Seurata po raz pierwszy użył terminu “metoda neo-impresjonistyczna”. Zapoczątkowany bowiem przez Seurata kierunek wywodził się niewątpliwie z impresjonizmu będąc jego radykalną odnową.

Ernest Laurent, Portret Georgesa Seurata, ok. 1880

Ernest Laurent, Portret Georgesa Seurata, ok. 1880

Obrazy Seurata cieszyły się natomiast dużą popularnością w Belgii. Tam też w lutym 1887 roku wystawił na brukselskiej wystawie “Niedzielne popołudnie na Grande Jatte” oraz kilka obrazów o temtyce morskiej.

“Seurat  smakuje jak wytrawny szampan, lubicie szampan? W przeciwnym razie szkoda śliny na przekonywanie was. Każdy może wybrać lemoniadkę, przecież żyjemy w demokracji” Amedee Ozenfant, 1926

W 1888 roku na czwartej wystwie Stowarzyszenia Artystów Niezależnych zaprezentował płótna “Modelki’ oraz “Paradę”. Kolejnym jego znaczącym obrazem była “Pudrująca się kobieta”, do którego pozowała mu młoda robotnica Madeleine Knobock (1868 – 1903). 16 lutego 1890 roku urodził się ich syn. Związek ten zresztą utrzymwany był w tajemnicy i dopiero po śmierci malarza przyjaciele dowiedzieli się, że miał dziecko. Nastało to jednak dość szybko. W marcu 1891 roku Seurat rozchorował się na dyfteryt i zmarł z tego powodu 29 marca. Dwa tygodnie później na tą samą przypadłośc zmarło jego dziecko.

20 marca tego samo roku zdążył jeszcze pokazać światu na siódmej wystawie malarzy niezależnych swój obraz “Cyrk”.

Życie prywatne Georgesa Seurata pozostaje w znacznym stopniu tajemnicą. Niewiele wiadomo na temat jego życia prywatnego i tego co się działo poza malarską pracownią.

Źródło: Wielcy malarze, inspiracje i dzieło, Georges Seurat, Eaglemoss Polska sp. z o.o., P.O. Polska Sp. z o.o .2002


Kobieta łowiąca ryby

 




 


 


Pasjonuje Cię Paryż, Francja i sztuka?

Zapisz się na Newsletter, aby otrzymywać informacje o najnowszych artykułach!

Zapisując się do newslettera, wyrażasz zgodę na przesyłanie informacji o nowych artykułach, produktach, promocjach. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji. Polityka prywatności