Pierre Bonnard urodził się 3 października 1867 roku w podparyskim miasteczku Fontenay-aux-Roses. Jego rodzice to Eugene Bonnard, wysoki urzędnik w Ministerstwie Wojny oraz pochodząca z Alzacji Elisabeth Merzdorff. Miał dwójkę rodzeństwa – starszego brata Charles’a, oraz młodszą siostrę Andree.

Pierre Bonnard

Bonnard już jako młody chłopak okazał się pracowity i błyskotliwy. Interesował się przede wszystkim literaturą, łaciną, greką i filozofią. Od początku też rysunek stanowił ważną część jego życia. Uczęszczał do liceum w Vanves, a następnie do paryskich liceów o najlepszej renomie w kręgu burżuazji – Louis-le-Grand i Charlemagne. W 1885 roku po zdaniu egzaminu maturalnego wstąpił w szeregi Ecole des Arts Decoratifs. Tą szkołę opuścił jednak po kilku tygodniach – podobno sposób nauczania nie przypadł mu do gustu. Ojciec Pierra nalegał aby syn kształcił się w kierunku podjęcia w przyszłości stanowiska urzędnika. Stąd też w 1888 roku Bonnard ukończył wydział prawa. Jednocześnie, od 1887 roku uczęszczał do Academie Julian – popularnej wówczas, prywatnej szkoły artystycznej. Tam poznał malarzy Paula Serusiera (1864-1927), Henri-Gabriel Ibelsa(1867-1943), Paula Ransona (1861-1909) i Maurice Denisa (1870-1943). Wkrótce Paul Serusier założył grupę Nabiści i Bonnard od początku brał czynny udział w budowaniu tego ruchu. W kolejnych latach oprócz studiowania rysunku i malarstwa jednocześnie pracował w archiwach państwowych, a później w prokuraturze. W 1889 został przyjęty do Ecoe de Boux-Art, do której uczęszcza tyko rok, ale poznał tam swoich przyszłych długoletnich przyjaciół: Kerra Xaviera Roussea oraz Edouarda Vuillarda.

“Plac Pigalle” Pierre Bonnard 1900

Wkrótce, w Paryżu przy ulicy Batignolles wynajął swoją pierwszą pracownię, później kolejną, z Vuillardem i Denisem w okolicach Pigalle. Zaczął odnosić pierwsze sukcesy. W marcu 1891 roku pierwszy raz wystawił swoją pracę w ramach Salonu Niezależnych, ale renomę zyskał dzięki afiszom, litografiom i ilustracjom. To pozwoliło mu z resztą całkowicie poświęcić się zawodowi malarza, zrezygnować z pracy, którą wykonywał “na siłę”.  Jego kariera ilustratora kwitła, a i wciąż wystawiał prace wraz innymi nabistami u marszandów Vollarda czy Duranda-Ruela.

“Akt w kontrapoście”lub “Woda Kolońska” Pierre Bonnard 1908

W 1893 roku Bonnard poznał młodą Marię Boursin. Wówczas dwudziestoczterolatkę. Martha – bo tak kazała się nazywać – pracowała w sklepie ze sztucznymi kwiatami. Wkrótce stała się jego główną modelką. Piękna sylwetka, długie włosy i fiołkowe oczy zauroczyły artystę. Byli ze sobą trzydzieści lat zanim w 1925 roku zdecydowali przypieczętować swój związek ślubem.

Lata 1900-1910 to czas kiedy malarz dzielił swój czas między Paryż a podmiejską wieś, Normandię i Grand-Lemps – miejsce znane z dzieciństwa. W zimowe dni zwykł pracować przy ulicy Douai, w dzielnicy Montmartre.

Podróżował też dużo za granicę. W 1896 roku wyjechał z Voullardem do

“Kobiety z psem” Pierre Bonnard 1891

Szwajcarii, następnie do Wenecji, Mediolanu i Hiszpanii. W 1905 roku odwiedził też Belgię i Holandię, a w 1907 Anglię. Eksplorował również często południe Francji: Marsylię, Toulon, Banylus czy Saint Tropez. W 1912 roku zakupił swój pierwszy dom – w Vernon, nieopodal Giverny, gdzie przez lata mieszkał i pracował Claude Monet.

W drugiej połowie lat dwudziestych podróżował do Chicago, Nowego Jorku i Waszyngtonu. To właśnie w Nowym Jorku miała miejsce jego pierwsza indywidualna wystawa.

W 1911 roku, przy ulicy Tourlaque,  wynajął pracownię w Paryżu, z której korzystał do końca życia. Chociaż często skarżył się na życie w dużym mieście: “Nie mogę tam pracować: za dużo hałasu, za dużo rzeczy mnie rozprasza”.

W latach czterdziestych spadły na niego nieszczęścia:  w 1940 roku stracił przyjaciela Vouillarda, w 1942 zmarła Marthe. Bardzo cierpiał w tamtym czasie, choć dzielił się tym z nielicznymi. Jednym z niewielu był malarz Henri Matiss, z którym pozostawał w głębokiej przyjaźni.

“Sjesta” Pierre Bonnard” 1900

W 1945, pod koniec II wojny światowej, po nieobecności, powrócił znów do Paryża. Towarzyszyła mu siostrzenica, Renee Terrasse, która wspierała go do końca jego dni.

Zmarł na Lazurowym Wybrzeżu, 23 stycznia 1947 roku dożywając 80 lat. W tym samym roku w paryskim muzeum Orangerie zorganizowano wielką wystawę retrospektywną poświęconą jego pracy.

Co warte wspomnienia Bonnard nigdy nie był człowiekiem pieniądza. Nie szukał zaszczytów. Mawiał : “Te wszystkie zera mnie drażnią”. Do końca życia pozostał prostym człowiekiem. Można powiedzieć, że przez większość czasu żył na uboczu i stronił od modernistycznych nowinek. Wysławiając kolor i światło, stworzył jedne z najbardziej wrażliwych i szczerych prac XX wieku.

“Błękitna harmonia” Pierre Bonnard 19320

Źródło: “Wielcy malarz, ich życie, inspiracje dzieło” Pierre Bonnard wydawca P.O. Polska Sp. z o.o.

W ikonie wpisu autoportret z 1889 roku

Pasjonuje Cię Paryż, Francja i sztuka?

Zapisz się na Newsletter, aby otrzymywać informacje o najnowszych artykułach!

Zapisując się do newslettera, wyrażasz zgodę na przesyłanie informacji o nowych artykułach, produktach, promocjach. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji. Polityka prywatności