W czasach Drugiego Cesarstwa ubiór męski stopniowo ewaluował w stronę form funkcjonujących w obecnych czasach. Frak, sięgający z przodu talii i z szerokimi połami z tyłu stał się strojem wieczorowym. Frak kolorowy został zastąpiony czarnym, który noszono często z bardzo obcisłymi, kraciastymi spodniami. Do fraka z długimi połami zakładano kamizelkę czarną, nie jak dawniej białą z krochmaloną koszulą. Zamiast muszki coraz częściej pojawiał się krawat. W czasie tym był dyskretny i w stonowanych kolorach. Nazywano go plastronem. W 1850 roku, w Blois powstała pierwsza fabryka obuwia produkująca na skalę przemysłową. Zaczęła konkurować z butami robionymi na obstalunek. Obowiązywał niski obcas.

Około 1850, pod wpływem trendów angielskich, pojawiła się marynarka. Przy czym przybierała różne nazwy w zależności od formy i materiału z jakiego była wykonana. Z reguły noszono ją do spodni w kratkę lub prążki i raczej traktowano jako ubiór domowy. Do końca XIX wieku zestaw ten uznawany był za raczej “niedbały”, noszony z rana, na wsi czy w podróży. Dopiero pod koniec Drugiego Cesarstwa marynarka, spodnie oraz kamizelka zaczęły być szyte z tego samego materiału. Wcześniej ocenione by to było jako niestosowne.


Francja mimi oczami

Ubiór sportowy ograniczał się w zasadzie do stroju jeździeckiego z obcisłymi spodniami, wysokimi butami, szpicrutą i tradycyjnym cylindrem.

Specyficzny kod, bo ustalony przez samego cesarza, obowiązywał natomiast na przyjęciach w Tuileries. Był to frak, krótkie culotte oraz jedwabne pończochy, przy czym stroje dworskich urzędników były zróżnicowane i jaskrawe. Czerwone fraki były charakterystyczne dla szambelanów, pąsowe dla prefektów pałacowych, dla ordynasów zaś błękitne. Wszystkie były zdobione w złote i kolorowe hafty, w zależności od zajmowanego stanowiska.

Obraz Jams'a Tissot z 1868 roku, 175 × 281 cm, Museum d'Orsey

Obraz Jams’a Tissot z 1868 roku, 175 × 281 cm, Museum d’Orsey

Źródło: Historia mody, Dzieje ubiorów od czasów prechistorycznych do końca XX wieku, Francois Boucher, Wydawnictwo: Arkady;

 

 

 

 

Ekscentrycznym strojem wyróżniali się tylko nieliczni. Często artyści. Założycie i dyrektor “Le Figaro”, Villemesant, nosił kapelusz z angory, frak w kolorze “płonącego ponczu” i dziwaczny orzechowy redingot.

Moda męska  - druga połowa XIX wieku. Żakiet

Moda męska – druga połowa XIX wieku. Żakiet

Moda męska  - druga połowa XIX wieku

Moda męska – druga połowa XIX wieku

 

 

 

Pasjonuje Cię Paryż, Francja i sztuka?

Zapisz się na Newsletter, aby otrzymywać informacje o najnowszych artykułach!

Zapisując się do newslettera, wyrażasz zgodę na przesyłanie informacji o nowych artykułach, produktach, promocjach. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji. Polityka prywatności