Alferd Sisley przeprowadza się w okolice Louveciennes po upadku Komuny Paryskiej, pod koniec 1872 roku. Obraz Ulica de la Machine, Louveciennes jest uroczym wiejskim pejzażem, w którym malarz stara się odtworzyć nastrój kończącego się zimowego popołudnia środkami typowymi dla impresjonistów. Cała uwaga Sisleya koncentruje się na oddaniu atmosfery tak charakterystycznej dla tych słonecznych i bardzo chłodnych dni. Realizm tego dzieła wyraźnie narusza kanony estetyczne epoki. Cień budowli po prawej (zamek pani du Barry i mur otaczający park) ciągnie się na przeważającej części płótna. Bardziej wydłużony z kolei cień drzew rosnących wewnątrz posiadłości, wyznaczający chodnik po lewej oraz ciągnące się wzdłuż drogi drzewa, nadają obrazowi synkopowany rytm, przecinający go jakby z jednego końca na drugi. Sisley wybiera ukośne przedstawienie ulicy de la Machine, która jest wyraźnie prosta. Tworzy tym sposobem linię ukośną, oddalającą się, która na końcu drogi, tuż przed nagłym – jak należy przypuszczać – obniżeniem się terenu, otwiera się na daleki, skąpany w lekkiej zimowej mgle widok.
“Ulica de la Machine, Louveciennes”, 1873, Muzeum Orsay, Paryż 54 x 73 cm
Żródło: Wielcy malarze, Ich życie, inspiracje i dzieło, Alfred Sisley cz. 161, Eagemoss Polska Sp. z o.o. 2001
“Louveciennes miało liczne zalety natury praktycznej, jak i estetycznej, i Sisley szybko potrafił wyciągnąć z tego korzyści (…) Była tam rzeka całkiem blisko, las Marly i kilka pięknych posiadłości, które nadawały charakter temu miejscu, w przeciwieństwie do zwykłych domów wypełniających ulice. Okolica to obfitowała zatem w tematy, z których znane są dzieła Sisley’a. To właśnie w Louveciennes stał się on prawdziwym malarzem” Zauważa Richard Shone, brytyjski historyk i krytyk sztuki
