Apollonie na obrazie Gustave Courbet z 1855 roku
Apollonie Sabatier urodzona jako Aglaé Joséphine Savatier w 1822 roku była znaną francuską kurtyzaną i muzą artystów lat 50-tych XIX wieku.
Dorastała na Montmartre. Jej rodzicami byli szwaczka i jeden z arystokratycznych prefektów Ludwika XVIII, ale formalnie była córką niepiśmiennego, pokrytego bliznami sierżanta, którego wrobiono w przyznanie się do ojcostwa. Apollonie od młodości promieniała urokiem i serdecznością, które od najwcześniejszych lat otwierały przed nią wszystkie drzwi. Wysoka, o bujnych kształtach, doskonałej karnacji, falujących złotobrązowych włosach, smukłych dłoniach, oczach o niezwykłym blasku, roztaczająca wokół siebie triumfującą aurę – sprawiała, że mężczyźni na jej widok stawali jak wryci. Szybko znalazła się w otoczeniu mężczyzn bogatych lub utalentowanych, lub łączących obie te cechy.
W Paryżu przy Rue Frochot 4 prowadziła Salon, gdzie w każdą niedzielę zbierali się artyści – literaci, dziennikarze, malarze tacy jak Gérard de Nerval, Nina de Villard, Arsène Houssaye, Edmond Richard, Gustave Flaubert, Louis Bouilhet, Maxime
Apollonie Sabatier jako “Kobieta ugryziona przez węża” autorstwa Auguste Clésinger z 1847 roku, obecnie w Musée d’Orsay
du Camp, Gustave Ricard, Judith Gautier, (córka Théophile Gautier) Ernest Feydeau, ojciec Georges Feydeau, Hector Berlioz, Paul de Saint-Victor, Alfred de Musset, Henry Monnier, Victor Hugo, Ernest Meissonnier, Charles Augustin Sainte-Beuve, Charles Jalabert, Ernesta Grisi, Gustave Doré, Ernest Reyer, James Pradier, Auguste Préault, Jules Barbey d’Aurevilly, Auguste Clésinger i Édouard Manet.
Gustave Flaubert, Théophile Gautier i inni pisarze pisali o niej artykuły. Była jedną z kobiet, która stała się
Apollonie Sabatier 1865
inspiracją dla poematów Charles Baudelaire. Edmond de Goncourt jako pierwszy nazwał ją “La Présidente” („prezydentka”) i taki pseudonim przylgnął do niej na dłużej.
Pozowała do słynnego obrazu Gustave Courbeta pod tytułem „Studio malarza” (L’Atelier du peintre) Prawdopodobnie na obrazie uwieczniony jest także jej długoletni kochanek, belgijski magnat Alfred Mosselman (1810-1867). Po jego śmierci była związała z kolekcjonerem sztuki Sir Richard Wallace. Dzięki jego hojności i wypłacanej rencie do końca swoich dni mogła wieść komfortowe życie. Zmarła w 1890 roku.
Warto wspomnieć, że Apollonie próbowała również swoich sił w malarstwie. Zgłosiła nawet swoje obrazy na Paryski Salon w 1863 roku, i była wśród tych, którzy zdecydowali się swoje nieprzyjęte prace zaprezentować na „Salonie Odrzuconych”.
Ikona wpisu – portret Apollonie Sabatier autorstwa Vincenta Vidal.
Źródło: en.wikipedia.org,”Gustaw Flaubert w niewoli słowa i kobiet” Frederic Brown Wydawnictwo Książkowe Twój Styl
