Druga wystawa impresjonistów spowodowała, że jednorazowe przedsięwzięcie przerodziło się w cyklicznie organizowane wernisaże.
Pierwsza wystawa impresjonistów zorganizowana w 1874 roku miała na celu zwrócenie uwagi publiki na prace młodych malarzy oraz była szansą na chociaż niewielki zarobek. Mimo wcześniejszych rozczarowań związanych z odrzuceniem przez Jury, artyści mieli jednak w planach wystawienie obrazów na najbliższym Salonie w 1875.
Nadchodzący czas zweryfikował jednak rzeczywistość i potwierdził niechęć jurorów Salonu do nowego stylu reprezentowanego przez malarzy. Renoir, Degas, Morisot, Sisley czy Pissarro postanowili konsekwentnie tworzyć w zgodzie z własną wizją i z tego powodu zdecydowali o konieczności kontynuowania własnych wystaw.
I tak kolejny wernisaż został zaplanowany na kwiecień 1876 rok. Wystawa rozpoczęła się 30 marca i trwała równo miesiąc do 30 kwietnia. Durand-Ruel udostępnił 3 pomieszczenia w swojej Galerii przy rue le Peletier. Liczba wystawianych prac wzrosła o prawie o 100 sztuk – do 252, choć liczba wystawiających artystów zmalała z 30 do 19. Tym razem krytycy uznali grupę za Nieprzejednanych.
Ponownie, jak przy pierwszej wystawie prace artystów miały więcej krytyków niż entuzjastów. Albert Wolf tak ironicznie pisał o wystawie na łamach Figaro: „Rue de Peletier nie jest szczęśliwą ulicą. Po pożarze Opery, teraz kolejne nieszczęście w tej dzielnicy”
Artyści uczestniczący w drugiej wystawie impresjonistów:
- Édouard Béliard
- Pierre-Isidore Bureau
- Gustave Caillebotte
- Félix-Adolphe Cals
- Edgar Degas
- Marcellin Desboutin
- Jacques François (kobieta anonim)
- Alphonse Legros
- Jean-Baptiste-Léopold Levert
- Ludovic-Napoléon Lepic
- Jean-Baptiste Millet (brat Jean-François Millet’a)
- Claude Monet
- Berthe Morisot
- Léon-Auguste Ottin fils
- Camille Pissarro
- Pierre-Auguste Renoir
- Stanislas-Henri Rouart
- Alfred Sisley
- Charles Tillot
Claude Monet „Pani Monet w stroju japońskim”
Obraz Gustave Caillebott’a „Cykliniarze” został odrzucony przez Salon w 1875 roku. Motyw robotników przy pracy, rozebranych do pasa, zszokował jurorów, którzy uznali ten motyw za wulgarny. Calibotte był mocno zraniony tą opinią i postanowił przyłączyć się artystów prezentujących swoje prace na organizowanej drugiej wystawie Impresjonistów w 1876 roku.
Tak pisał Albert Wolf o obrazie Augusta Renoira „Tors, efekt słoneczny”: „Masa ciała w procesie rozkładu, z zielonymi i fioletowymi punktami oznaczającymi stan całkowitego zgnicia zwłok”
