Jean Frédéric Bazille urodził się w Montpellier 6 grudnia 1841 roku przy ulicy Grand’rue 11. Jego ojciec nazywał się Gaston Bazille a matka Camille Victorine Bazille. Ojciec Frederica zajmował się handlem winem, był prezesem Stowarzyszenia Rolniczego w Herault. Był głową majętnej, mającej status wyższej klasy średniej, protestanckiej rodziny. Razem z żoną mieli trójkę dzieci. Najstarszą — córkę Suzanne, dalej Jeana Frederica oraz Claude’a Marca.
Mieszkając w Montpellier, Frederic poznał przyjaciela ojca, lokalnego kolekcjonera sztuki, Alfreda Bruyasa. Bruyas był natomiast bliskim przyjacielem Gustave Courbet’a. Na przestrzeni lat stworzył pokaźną kolekcję prac Jean-François Millet’a, Jean-Baptiste-Camille Corot’a, Eugène Delacroix i samego Courbet’a. Młody Frederic Bazille miał więc częstą możliwość wnikliwego podziwiania tych cennych zbiorów. Nie tylko był zafascynowany, ale z czasem obcowanie z tą sztuką zainspirowało go do podjęcia prób tworzenia własnych prac – szkiców i obrazów. Ojciec Frederica nie sprzeciwiał się temu, nalegał jednak aby syn równolegle kontynuował naukę. Bazille ukończył szkołę wyższą w Montpellier w 1859, a następnie zgodnie ze złożoną obietnicą rozpoczął studia medyczne w Katedrze uniwersyteckiej w rodzinnym mieście.
Aby kontynuować studia medyczne Bazille musiał przeprowadzić się do Paryża. Tak więc w listopadzie 1862 roku zawitał w stolicy. Podczas pobytu w Paryżu, naturalnie bez wiedzy ojca, spędzał jednak więcej czasu na rysunku i malarstwie niż kontynuowaniu studiów medycznych. Pod koniec 1862 został przyjęty do prywatnego studia Charles’a Gleyre’a. Tam właśnie poznał swoich przyszłych przyjaciół, młodych, aspirujących artystów: Claude Monet, Auguste Renoir, Alfred Sisley and James McNeil Whistler. Choć to właśnie Monet i Renoir stali się jego bliskimi przyjaciółmi, którzy jednocześnie zainspirowali go nowym stylem i podejściem do sztuki, w głównej mierze poprzez zachęcanie do praktyki malowania w plenerze i wnikliwej obserwacji natury.
„Toaleta” Frederic Bazille 1870
W tym czasie częstym miejscem spotkań była kawiarnia Café Guerbois w Paryżu, gdzie z pasją omawiano nowe pomysły i teorie związane ze sztuką. Frederic, chociażby w przeciwieństwie do Moneta, nie miał problemów finansowych. Pochodził z zamożnej rodziny, to też często było go stać na „stawianie” przyjaciołom wielu kolejek drinków lub wina.
Bazille opłacał także wynajem studia oraz przybory malarskie. Bez problemu wspierał w finansowych tarapatach przyjaciół zwłaszcza Moneta, np. kupując ich obrazy.
Gdy studio Gleyre’a zostało zamknięte Bazille zdecydował, ze opuści Paryż podążając za swoimi przyjaciółmi. W między czasie oczekiwał wyników egzaminów na studiach medycznych. W 1863 roku pomieszkiwał wraz Monetem w Chailly i uczył się w plenerze technik malarskich w lasku Fontainebleau. W 1864 okazało się, ku rozczarowaniu jego ojca, że nie zaliczył egzaminów na studiach. Tym razem postawił na swoim i kategorycznie porzucił pomysł zostania w przyszłości lekarzem. Od tego czasu postanowił koncentrować wszystkie swoje wysiłki na malarstwie.
Francja wypowiedziała wojnę Prusom 19 czerwca 1870 roku. W sierpniu 1870 roku, mając 28 lat, Frederic Bazille, wbrew prośbom i radom przyjaciół, zaciągnął się do trzeciego pułku Zauave. Zauave to nazwa nadana pułkom piechoty we francuskiej armii szkolonych w Algierii. Należy pamiętać, że Bazille był zamożnym człowiekiem i jeśli by chciał, nie musiałby iść na wojnę, nawet po tym gdy się zaciągnął do wojska, jego rodzina wciąż mogła go wykupić. Bazille wybrał jednak służbę dla kraju. Niestety 28 listopada 1870 zginął w bitwie pod Beaune-la-Rolande.
Frederic zmarł na polu bitwy zaledwie osiem dni przed swoimi 29-tymi urodzinami. Jego rodzina była zdruzgotana. Kilka dni później jego ojciec udał się na miejsce walk aby sprowadzić jego ciało z powrotem do Montpellier, gdzie został pogrzebany.
Prace Jean-Frédéric Bazille stawiają wiele pytań. Krótkotrwałość okresu na przestrzeni którego zostały stworzone i rozmaitość gatunków oraz stylów jakie prezentują, powoduje, że krytycy zadają sobie pytanie, w którym kierunku mógłby się rozwinąć jako artysta gdyby nie tragiczne, przedwcześnie zakończone życie. Bazille może być klasyfikowany jako Impresionista tylko z perspektywy czasu, ponieważ związany był z tym nurtem, głównie za sprawą Monet’a i Renoir’a, którzy byli jego kompanami, i którzy czasem malowali te same tematy jak i on. W momencie śmierci Bazilla, ci sami artyści, przesiąknięci przykładem Courbeta, byliby przekonani, ze należy ich zaklasyfikować do realistów.
Tematy obrazów Bazille’a to przede wszystkim: własna rodzina, rodzinne krajobrazy wsi wokół Montpellier, martwa natura czy wnętrza studia malarskiego.
Jedną z najbardziej znanych prac, jest płótno wystawione na Salonie w 1868 roku zatytułowane Réunion de famille lub called Portraits de famille (Zjazd rodzinny czy Portret rodziny) o wymiarach 152 cm x 230 cm, przedstawiające rodzinę artysty.
Bazille był dość zmieszany gdy dowiedział się, że jego obraz został uznany przez jury, zwłaszcza przez Monetem, którego prace w 1868 roku zostały odrzucone. Nie chełpił się za nad to tym faktem, a nawet mawiał, że jeśli został wybrany jego obraz a nie Moneta, to chyba tylko przez pomyłkę.
Żródło: mydailyartdisplay.wordpress.com Tłumaczenie własne
Frederic Bazille wspierał finansowo swoich przyjaciół., między innymi Calude’a Moneta. Zachowała się korespondencja między nimi z okresu dramtycznej sytuacji Moneta. Fragmenty TUTAJ