Sklep o nazwie Le Bon Marché powstał w Paryżu w 1838 roku i oferował głównie pasmanterię – koronki, wstążki, prześcieradła, guziki, materace, parasole i inne tego rodzaju artykuły. Początkowo składał się z czterech działów, zatrudniał 12 pracowników i zajmował powierzchnię 300 metrów kwadratowych.
Bon Marche
W 1852 roku udziały w spółce objął Aristide Boucicaut, który dokonał swoistej rewolucji. Wprowadził mnóstwo zmian w kontekście marketingu i znacznie rozszerzył
Le Bon Marche 1875 rok
asortyment towarów. Jego działania były na tyle trafione, że roczny przychód sklepu wzrósł z 500 tys franków zarobionych w 1852 roku do 5 milionów w 1860.
W 1869 roku Boucicaut podjął decyzję o zbudowaniu znacznie większego lokum pod sklep. I tak nowy dom towarowy został wzniesiony na lewym brzegu Sekwany, przy 24 rue de Sèvres. Architektura budynku była bardzo innowacyjna jak na tamte czasy. Projekt został powierzony Louisowi-Auguste Boileau. Co ciekawe jego syn – Louis-Charles Boileau, kontynuował rozbudowę sklepu w latach siedemdziesiątych, konsultując z resztą części projektu z Gustavem Eifflem. Louis-Hippolyte Boileau, wnuczek Louis-Auguste Boileau, pracował z kolei nad rozbudową sklepu w latach 20-tych XX wieku.
Aristide_Boucicaut 1810-1877
Boucicaut wprowadził mnóstwo marketingowych innowacji np: czytelnię dla mężczyzn, których żony robiły własnie zakupy czy nagrody i zabawy dla dzieci. Prowadził zakrojone na szeroką skalę kampanie marketingowe w prasie. Opracował pierwszy katalog wysyłkowy, który dostarczał do klientów pocztą. Organizował wyprzedaże sezonowe np “biała wyprzedaż” prześcieradeł i pościeli w zimie, kiedy to spadał popyt na te towary..
Boucicaut wprowadził również udogodnienia socjalne dla swoich pracowników, których z resztą połowę stanowiły kobiety. Te, które były niezamężne mogły skorzystać z zorganizowanego noclegu – na górnych piętrach budynku znajdowały się przewidziane do tego pomieszczenia.
Zaprojektował też przejrzystą ścieżkę kariery – od pomocnika sprzedawcy do menadżera działu. Z zysków filmy wydzielił fundusz który wspomagał chorych pracowników, oraz oferował wypłaty dla pracowników którzy przepracowali w sklepie dwadzieścia lat.
W chwili śmierci Boucicaut w 1877 roku, dom towarowy zarabiał już rocznie 72 miliony
Le Bon Marche
franków. Powierzchnia sklepów zajmowała 50 tys. metrów kwadratowych, a sklep zatrudniał prawie 1800 pracowników.
Jedenasty tom cyklu Emila Zoli Rougon-Macquartowie zatytułowany “Wszystko dla Pań” (Au Bonheur des Dames ) był właśnie zainspirowany domem towarowym Bon Marché. Zola w marcu 1882 roku zgłosił się nawet z prośbą o oprowadzenie go po sklepie. Postać właściciela domu towarowego w powieści Octave’a Mouret’a, jest luźno inspirowana Boucicaut’em. Utwór porusza problem przemian w handlu zachodzących w czasach II Cesarstwa, został przez autora nazwany “poematem nowoczesnej aktywności”.
[ready_google_map id=’27’]
