Legia Honorowa, Narodowy Order Legii Honorowej (fr. L’Ordre national de la Légion d’honneur) – najwyższe odznaczenienadawane przez państwo francuskie. Legia nadawana jest zarówno cywilom, jak i wojskowym, kobietom i mężczyznom, także cudzoziemcom, za szczególne osiągnięcia w życiu wojskowym i cywilnym. Motto orderu to Honneur et Patrie (fr., Honor i Ojczyzna).
Order został ustanowiony przez Napoleona Bonaparte, Pierwszego Konsula Republiki Francuskiej późniejszego cesarza Napoleona I, 19 maja 1802, według kalendarza rewolucyjnego 29 floréala roku X
Choć na przestrzeni lat ulegało to zmianom, obecnie Order składa się obecnie z następujących klas:
- Krzyż Wielki (Grand Croix)
- Wielki Oficer (Grand Officier)
- Komandor (Commandeur)
- Oficer (Officier)
- Kawaler (Chevalier)
Według obecnych statutów liczba kawalerów ma wynosić (maksymalnie): 75 I. klasy, 250 II. klasy, 1 250 III. klasy, 10 000 IV. klasy i 100
000 V. klasy, 2/3 z nich ma być wojskowymi, 1/3 cywilami. Poprzednikiem Legii Honorowej, jeśli chodzi o nowoczesność zasad nadawania i ogólną organizację z podziałem na klasy, był wojskowy Order św. Ludwika, ustanowiony przez króla Ludwika XIV w 1693, po którym Legia przejęła czerwoną (właściwie: szkarłatną) barwę wstęgi.
Wielkim Mistrzem Legii Honorowej jest każdorazowo urzędujący prezydent Republiki Francuskiej.
Struktura Legii Honorowej z jej pięcioma klasami stała się wzorcem dla większości ustanowionych w XIX i XX wieku wieloklasowych orderów świata. Do wyjątków należą ordery jednoklasowe, jak np. angielski Order Podwiązki, szwedzki order Serafinów czy polski Order Orła Białego.
Legia Honorowa była pierwszym odznaczeniem krajów chrześcijańskich, którego oznaka nie posiadała formy krzyża, lecz gwiazdy (naśladowców znalazła nawet w XX wieku, zob. m.in. Order Białego Lwa i Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, czy belgijski Order Korony). Order istniał pod siedmioma systemami politycznymi, które kolejno panowały nad Francją, i każdy z nich zmieniał wygląd orderu według aktualnych zasad ideologicznych. Niezmieniona pozostawała tylko podstawowa forma orderu – emaliowana obustronnie na biało pięcioramienna gwiazda, z ramionami krzyża maltańskiego jako promieniami, z emaliowanym na zielono wieńcem laurowym między ramionami. Awers i rewers medalionów oraz wygląd gwiazdy przysługującej kawalerom I i II klasy zmieniały się z każdym kolejnym reżymem politycznym. Order służył w swych dziejach czterem monarchiom i trzem republikom.