Muzeum Orangerie w Paryżu to wspaniałe muzeum, które zdarza się być pomijane podczas pierwszej wizyty.  A bardzo szkoda, bo posiada wspaniałą kolekcję.

Zlokalizwoane jest na obrzeżach ogrodów Touleries, więc w samym sercu Paryża. Blisko współpracuje ze znajdującym się nieopodal muzem Orsay. Z tego też powodu gdy w poniedziałki muzeum Orsay jest nieczynne, można udać się do Orangerii, która jako nieliczne muzeum w poniedziałek jest otwarta, a zamknięta we wtorki.

Nenufary Claude’a Moneta w Muzeum Orangerie

Lilie wodne – inaczej nenufary – były inspiracją dla Claude Moneta do około 300 prac. Malował je w Giverny, w swojej posiadłości w Normandii, położonej niedaleko Paryża. Prowadził tam cudowny ogród, który obecnie dostępny jest do zwiedzania, podobnie jak i jego dom.

Monet już w 1909 roku wspominał Gustave’owi Geffroyowi, że pragnie stworzyć wielkie dzieło.

W 1918 roku przekazał do ówczesnego premiera Francji, Georgesa Clemenceau (którego artysta poznał jeszcze w czasach młodości)  informację, że chciałaby podarować Panstwu francuskiemu darowiznę w postaci dwóch paneli dekoracyjnych przedstawiających nenufary. Miał to być symboliczny gest dla uczczenia    zawieszenia broni 11  listopada 1918 r., a tym samym końca I wojny światowej. Clemenceau zaproponował mu aby stworzył cały zestaw paneli.

Oficjalnie we wrześniu 1920 roku zawarł porozumienie z  Monetem  o przekazaniu państwu dwunastu paneli dekoracyjnych.

Akt darowizny datowany jest na 12 kwietnia 1922 r. i przewidywał ostatecznie 19 paneli.  Ale  Monet, wciąż niedostecznie zadowolony ze swojej pracy, przedłużał czas oddania dekoracji i ostatecznie przetrzymywał ją u siebie aż do swojej śmierci w 1926 roku.

Nenufary powstały częsciowo w plenrze, częściowo w atelier. Artysta nękany wątpliwościami, nieustannie przerabiał swoje prace, a nawet niszczył niektóre z nich.

Inauguracja wystawy Nenufarów Moneta w Oranżerii miała miejsce w 1927. Niestety była początkowo traktowana jako pewnego rodzaju porażka, zarówno artystycznie, jak i komercyjnie. Prasa i publiczność nie były tak entuzjastyczne jak można by się spodziewać.  Nie wszyscy krytycy docenili nowatorską pracę Moneta w tej serii, a niektórzy uważali, że obrazy są zbyt abstrakcyjne.

W Musée de l’Orangerie znajduje się osiem wielkich kompozycji lilii wodnych Moneta wykonanych z różnych paneli połączonych razem. Wszystkie te kompozycje mają jednakową wysokość (1,97 m), ale różne szerokości, aby można je było rozmieścić na zakrzywionych ścianach dwóch owalnych pomieszczeń.

Instalacja prac została wykonana zgodnie z wolą Moneta i przy współpracy z architektem Camille Lefèvre i  Clemenceau. Projekt przewidywał dokładnie kształt i przestrzenie między różnymi panelami, przejście dla zwiedzających między salami oraz co była niezwykle istotne dla artysty –  zenitalne światło dzienne, które zalewa przestrzeń przy dobrej pogodzie lub wręcz przeciwnie, staje się bardziej dyskretne, gdy niebo jest zasnute chmurami.

Kolekcja Jeana Waltera i Paula Guillaume’a w Muzeum Orangerie

Kolekcja Jeana Waltera i Paula Guillaume’a to jedna z najwspanialszych europejskich kolekcji malarstwa. Gromadzi 148 dzieł, od lat 60. XIX wieku do lat 30.

Paul od 1914 do swojej śmierci w 1934 zgromadził niezwykły zbiór kilkuset obrazów, od impresjonizmu po sztukę współczesną. Marzył o stworzeniu muzeum.
Wdowa po nim, Domenica, ponownie wyszła za mąż za architekta Jeana Waltera, przekształciła i zredukowała kolekcję, dokonując jednocześnie nowych nabytków.

Państwo nabyło kolekcję pod koniec lat 50-tych, a zgodnie z życzeniem Domenici Walter została nazwana imionami jej kolejnych mężów.

Zgodnie z informacją na stronie muzeum kolekcja obecnie obejmuje dzieła z okresu impresjonizmu: 25 Renoira, 15 Cézanne’a, 1 dzieło Gauguina, Moneta, Sisleya, oraz  12 dzieł Picassa, 10 dzieł Matisse’a, 5 Modiglianiego, 6 Marie Laurencin, 9 Douaniera Rousseau, 30 Deraina, 10 Utrillo, 22 Soutine’a i 1 Van Dongena.

Gdzie jest Muzeum Orangerie w Paryżu?

musee-orangerie.fr