Wyrażenie tout-Paris było już używane w XVII-stym wieku i odnosiło się do arystokracji Paryskiej. Dopiero jednak w XIX wieku, w czasach Belle Epoque zyskało swoją popularność. Oznaczało grupę pisarzy, bankierów, wybitnych artystów, społeczności żyjących w modnych sąsiedztwach, uczęszczających do teatru czy na przyjęcia w ambasadach.
Oznaczenie to ucieleśniało paryżanina o dobrym smaku, bywającego na wyścigach konnych, spędzającego wakacje na wybrzeżu. Tout-Paris stanowili rodzaj klubu, zamknięty świat, który rządził się swoimi prawami. Byli to ludzie związani z modnymi miejscami w Paryżu takimi jak restauracja Maxim’s, Bois se Boulogne czy Deauville. Wyznaczali trendy, dawali artystom czy pisarzom swoje tzw. błogosławieństwo, wyrabiali dobrą lub złą reputację polityków.
Édouard Manet, Wyścigi w Bois de Boulogne, 1872
Na początku lat 50-tych XX wieku mianem tym określano osoby związane z klubami nocnymi, w których można było spotkać znanych celebrytów, a wśród nich Françoise Sagan, Jean-Claude Brialy, Jacques Chazot,Françoise Giroud, Yves Saint-Laurent, i innych.
Dzisiaj wyrażenia w zasadzie utraciło swoje oryginalne znaczenie. Używa się w celu określenia danej grupy elit Paryża (literacka tout-Paris, polityczna tout-Paris, itd.). Odnosi się też dość szeroko do ludzi sztuki, sportowców, ludzi mediów czy polityków. Bywają na koncertach, galach, premierach, galeriach sztuki, klubach nocnych stolicy.
