W 1875 roku Berthe podczas podróży poślubnej przebywa z mężem na wyspie Wight. Na obrazie Wyspa Wight dolny, prawy róg obrazu celowo pozostawiony jest w stanie surowym – niedokończone formy to bardzo charakterystyczny aspekt jej płócien, szczególnie z tego okresu. Pociągnięcie pędzla jest teraz bardziej nerwowe i mniej pogodne. Jej malarstwo zrywa z akademizmem i jest to zerwanie jak najbardziej świadome.
Wyspa Wight to marina dość specyficzna. Morisot zdaje się nie pamiętać o kanonach estetycznych obowiązujących w tym rodzaju malarstwa, zwracając jedynie uwagę na aspekt wizualny postrzeganych przez nią rzeczy. Obraz utrzymanych jest w tonach o świetlistej harmonii, wzbogaconej różnymi odcieniami bieli. Delikatny brąz nabrzeża i szare wzburzone niebo okalają opalowe, zabarwione bardzo jasną zielenią morze. Na wybrzeżu, niedaleko przystani dostrzec można kilka roztapiających się w pejzażu postaci. Sylwetka małej dziewczynki z pierwszego planu wykonana jest dwoma lub trzema pociągnięciami pędzla. Kadłuby i żagle łodzi są w tych samych kolorach co suknie kobiet. Po okresie wpływu Corota, a następnie Maneta, Berthe Morisot wykształca swój własny styl, w którym swoboda łączy się z precyzją percepcji.
“Wyspa Wight”, Berthe Morisot, 1875 rok, 36 x 48 cm, zbiory prywatne
Źródło: Wielcy malarze, ich życie, inspiracje i dzieło, Berthe Morisot, Eaglemoss Polska Sp. z o.o. 2001
