Przechadzając się po eleganckiej, paryskiej dzielnicy le Marais możemy się pokusić o wizytę w niewielkim Muzem Cognacq-Jay. Generalnie zwiedzanie Paryża nie należy do tanich atrakcji, więc w tym wypadku może Was dodatkowo zachęcić fakt, że jest ono darmowe. Idąc rue Elzevir skręcamy w bramę pod numerem 8, i naszym oczom ukazuje się średniej wielkości dziedziniec. Ławeczki, trochę zieleni — całkiem przyjemny, zaciszny skwerek. Po lewej stronie znajdziemy szyld i wejście.
Kolekcja Muzeum Cognacq-Jay
Wchodząc do środka, przenosimy się w XVIII wiek. Wiek rokoko i stylu Ludwika XV (1715-1774). Po salach z eksponatami przechadzamy się niczym po rezydencji. Na ścianach wiszą obrazy z epoki w tym mistrzów Jeane-Honore Fragonarda czy Francoisa Bouchera. Wiele portretów — między innymi Marii Leszczyńskiej, żony Ludwika XV. Możemy podziwiać piękne meble: konsole, sekretarzyki, sofy. Pokoje ozdobione są też zegarami czy rzeźbami znanych XVIII wiecznych artystów.
Ja z wielkim zainteresowaniem przyglądałam się drobnym przedmiotom codziennego użytku — tabakierkom, pudełeczkom wysadzanym kamieniami, flakonom na perfumy, etui na rozmaite drobiazgi, przybornikom do manicure i malutkim nożyczkom czy pilniczkom. Wszystko pięknie wyeksponowane w podświetlanych gablotach, bardzo dokładnie można przyjrzeć się każdemu drobiazgowi i wyobrażać sobie ręce kobiet, które je kiedyś zapewne używały.
Wrażenie zrobiła też na mnie kolekcja porcelany sewrskiej* i miśnieńskiej**. Choć nigdy nie przepadałam za figurkami z porcelany — te wydawały mi się niezwykle urocze i eleganckie.
Historia kolekcji muzeum Cognacq-Jay
Kolekcja, którą dziś możemy podziwiać należałą niegdyś do przedsiębiorcy Ernesta Cognacq (1839 – 1928) i jego żony Marie-Louise Jay (1838-1925). Nazwa muzeum Cognacq – Jay pochodzi więc od ich nazwisk. Ernest był wielkim miłośnikiem XVIII-wiecznej sztuki. W Okresie II cesarstwa przedmioty w tym stylu były uważane za wielce wyrafinowane i eleganckie. Małżeństwo zasłynęło z założenia w 1869 roku słynnego domu handlowego w Paryżu La Samaritanine***. W oddziale Samaritanine de Luxe odbywały się pierwsze, tymczasowe wystawy kolekcji. W 1928 roku Ernest przekazał swoje zbiory Miastu. Przez kilkadziesiąt lat prezentowane były w pomieszczeniach Samaritanine de Luxe, do czasu jego zamknięcia w 1981 i sprzedaży budynku. Misto znalazło wówczas nową lokalizację, buduary pałacu Donon z końca XVI wieku — który w latach 1986 – 1989 przeszedł renowację, i od 1990 mógł otworzyć swoje progi zwiedzającym udostępniając ponownie rodzinną kolekcję.
Wystawa w Samaritaine de Luxe w 1927 roku Żródło: http://www.parismusees.paris.fr
8 Rue Elzevir, 75003 Paris, Francja
Strona internetowa muzeum: http://www.museecognacqjay.paris.fr/
* W 1740 dzięki Ludwikowi XV i markizie Pompadour powstała manufaktura porcelany w Vincennes, która później została przeniesiona przez króla specjalnie w tym celu wzniesionych budynków w Sèvres
** Pierwsza europejska porcelana, produkowana w Miśni, w Niemczech
*** Położony w pierwszej dzielnicy Paryża, niedaleko metra Pont-Neuf. Bardziej luksusowy oddział Samaritanine de Luxe otowrzono póżniej przy Boulevard des Capucines. (piękny secesyjny budynek). Do przebudowy pierwszego sklepu a także projektu Samaritanine de Lux para zatrudniła belgijeskiego architekta Frantza Jourdaina (1847-1935), jednego z pionierów Art Nouveau i zwolennika konstrukcji żeliwnych.
Obecnie marka ma już innego właściciela. Z powodów konstrukcyjnych budynek przy Pont- Neuf został zamknięty w 2005 roku i poddany renowancji. Warto dodać że w 1990 roku został wpisany na listę zabytków. Tutaj znajdziecie stronę związaną z projektem przebudowy http://www.lasamaritaine.com.
Źródło: Strona interenetowa muzeum, Paryż explore!guide
