Gustave Flaubert swoją realistyczno-psychologiczną powieść Pani Bovary pisał prawie pięć lat – od września 1851 roku do marca 1856. Ukazała się w odcinkach pod koniec 1856 roku w „Revue de Paris”.
Zarówno Flaubert, redakcja jak i drukarz pisma zostali oskarżeni o obrazę moralności. Wytoczono im proces, który ostatecznie zakończył się uniewinnieniem. W całości książka została wydana w kwietniu 1857 roku.
Flaubert opatrzył ją dedykacją dla najbliższego przyjaciela, Ludwika Bouilhet, którą poprzedził hołdem złożonym swemu obrońcy – mecenasowi Senard.
Ilustracja Pierre Brissaud do jednego z wydań „Pani Boavry”
Pani Bovary – temat powieści
Pani Bovary to historia Emmy, która urodziła się na wsi, skończyła szkołę przy klasztorze i poślubiła fleczera, wdowca. Zarówno związek jak i codzienne życie w małym miasteczku są dla niej wielkim rozczarowaniem.
Emma pragnie doświadczać wielkich namiętności, o których tyle czytała w książkach. Nudzi ją i wręcz męczy zwyczajne, codzienne życie. Marzy o salonach, o Paryżu i romantycznej miłości. Miota się i szuka sposobu aby odnaleźć szczęście i „doznawać”. W tym wszystkim zdaje się być nad wyraz odrealniona, a niestety pragnienia doprowadzą ją do upadku..
Karta tytułowa pierwszego wydania, 1857
Powieść Flauberta jest wyjątkowa ze względu na swoją konstrukcję, charakterystyczny sposób narracji czy budowę bohaterów.
W przedmowie do Pani Bovary książki wydawnictwa Sic! z cyklu „Wielcy pisarze w nowych przekładach” Ryszard Engelking pisze tak: „Pani Bovary została uznana za świetna powieść, zapewne nie owa historia jest w niej najważniejsza. Ważne jest to, jak autor ją opowiedział, i to co czytelnik może wynieść z tej lektury. Żeby dostrzec mistrzostwo Flauberta i pojąć sens Pani Bovary, trzeba przeczytać ją uważnie, najlepiej dwukrotnie.” I coś w tym jest.
Gorąco polecam to właśnie wydanie. Zarówno w „przedmowie” jak i w sekcji „plotki, przypisy, dywagacje” na końcu książki możemy dowiedzieć się wielu ciekawych, cennych informacji, dzięki czemu będziemy w stanie lepiej zrozumieć lekturę.
Flaubert preparuje Madame Bovary. Karykatura autorstwa A. Lemota La Parodie, 1869
Rękopis Pani Bovary przechowywany jest w Bibliotece Miejskiej w Rouen. Składa się z około 1800 dwustronnie zapisanych kart dużego formatu. Transkrypcję całości możemy znaleźć http://flaubert.univ-rouen.fr/bovary/. Oczywiście informacja dla tych co francuskim władają.
Flaubert bardzo długo dopracowywał dzieło, poprawiał je i udoskonalał. „[ta powieść] pod pozorami prostoty jest machiną bardzo skomplikowaną.” pisał w liście do swojej kochani, pisarki Luizy Colet w 1852 roku.
