"Panny z Avinionu" 1907 - Pablo Picasso

„Panny z Avinion” zostały ukończone przez Picassa w lipcu 1907 roku, chociaż pierwsza publiczna prezentacja odbyła się w 1916 na Salonie Jesiennym, na ekspozycji przygotowanej przez jego przyjaciela, krytyka Andre Salmona. Obraz powstał w paryskiej pracowni na Montmartre – słynnej Le Bateau-Lavoir Tytuł stał się publicznie znany dopiero w 1920 roku. Picasso ukrywał ten ogromny obraz, który widziało jedynie wąskie grono przyjaciół malarza, wśród nich Matisse.

Obraz Picassa stanowi zwrotny moment w historii nowoczesnego malarstwa, a nawet postrzegany jest jako rewolucja w malarstwie w XX wieku. Uznawany jest za punkt wyjścia kubizmu. Zrywa bowiem z klasyczną formułą przedstawienia figuratywnego. Estetyka tego dzieła była szokująca. Kobiety straciły piękno i przeobraziły się w monstra. Obraz jako całość wywołuje więc wstrząs – prowokacyjne pozy, kolorystyka czy zderzenie stylów od prawej do lewej. Picasso inspirował się prymitywnymi rzeźbami afrykańskimi. Użył masek by zastąpić twarze dwóch kobiet. Wszystkie twarze są wydłużone i ściągnięte – pokazane jednocześnie pod różnymi kątami widzenia. Każdy element kompozycji stanowi kombinację płaskich, geometrycznych kształtów.

Namalowanie obrazu poprzedziły liczne studia przygotowawcze. Zachowało się mnóstwo projektów wykonanych rozmaitą techniką – ołówkiem, pastelami czy farbami olejnymi. W sumie około 200 stron w tym również notatek, zapisków.

Co ciekawe obraz początkowo nazywał się „Burdel w Awinionie”. Nazwę „Panny z Awinionu” zasugerował Andre Salmon. A dlaczego burdel? Sam Picasso tłumaczył: „Słowo Awinion kojarzyło mi się z czymś, co znałem i co związane było z moim życiem. Mieszkałem kiedyś o dwa kroki od carrer d’avingo (ulicy domów publicznych w Barcelonie). Tam kupowałem papier i akwarele (…)”

fr Les Demoiselles d’Avignon – 1907, olej na płótnie, 243,9 x 233,7 cm, Nowy Jork, Museum of Modern Art.