Atget w poszukiwaniu pasji
Jean-Eugène-Auguste Atget urodził się 12 lutego 1857 roku w Libourne. 5 lat po jego urodzinach zmarł jego ojciec Jean-Eugène Atget, a wkrótce po nim matka Clara-Adeline Atget née Hourlier. Wychował się pod okiem dziadków ze strony matki w Bordeaux. Po skończeniu szkoły średniej pracował na statku we flocie handlowej.
Do Paryża przeprowadził się w 1878 roku. Postanowił spróbować swoich sil jako aktor. Zdawał egzaminy do Conservatorie national de musique et d’art dramatique. Przy drugim podejściu został przyjęty do szkoły, niestety z powodu wezwania do służby wojskowej nie mógł uczestniczyć we wszystkich zajęcia i po pewnym czasie został z niej wydalony.
W dalszym ciągi mieszkał w Paryżu, dołączył do grupy aktorów, którzy dawali przedstawienia głównie na przedmieściach miasta oraz na prowincji. Wówczas tez poznał aktorkę Valentine Delafosse Compagnon, która stała się jego towarzyszką życia. W 1887 po przebytej infekcji strun głosowych zrezygnował z dalszych występów jako aktor. Przeprowadził się poza miasto. Zaczął malować – lecz niestety nie przyniosło mu to większych sukcesów.
Atget i fascynacja fotografią
Pod koniec lat 80-tych zainteresował się fotografią i zaczął zajmować się nią profesjonalnie. Dziedzina ta zyskiwała coraz bardziej na popularności. W 1890 roku powrócił do Paryża, a od 1899 roku zamieszkał przy 17 bis Rue Campagne-Premiere na Montparnass – skąd już się nie wyprowadził do końca swoich dni.
Bardzo dużo pracował. Fotografował fragmenty domów, kościołów, balkony, schody, drzwi. Jego fotografie ukazują różne twarze miasta. Wąskie uliczki, dziedzińce w historycznym centrum ze starymi zabudowaniami które dziś już nie istnieją. Mosty, wybrzeża Sekwany, witryny sklepowe. Oprócz architektury uwieczniał tez inne obrazy miejskiej rzeczywistości: handlarzy ulicznych, biedotę czy prostytutki, jarmarki, miejsca rozrywek. Museum Carnavalet zakupiło jego pierwszy album ze zdjęciami kościoła Saint-Gervais, następnie Biblioteque Historique de la Ville de Paris zamówiło u niego zdjęcia budynków w centrum miasta. Rozpoczyna pracę na typografią Starego Paryża i nie narzeka na brak odbiorców jego zdjęć.
Około 1920 roku prace Atgeta zdobyły zainteresowanie ówczesnych artystów takich jak: Man Ray, André Derain, Henri Matisse i Picasso. Man Ray mieszkał w sąsiedztwie Atgeta, na tej samej ulicy. Zarówno on jak i jego asystentka Berenice Abbott byli zafascynowani jego pracą. Systematycznie bywali u niego w pracowni i dokonywali zakupu kolejnych fotografii. Jako, że Man Ray związqny był ze środowiskiem surrealistów, jedno ze zdjęć Atgeta zostało nawet użyte na okładkę magazynu la Révolution surréaliste. Man Ray zachęcał Atgeta do użycia bardziej nowoczesnych aparatów fotograficznych, chciał mu pożyczyć swój – ale Atget zdecydowanie odmówił, preferując stare techniki fotografii.
W 1926 roku zmarła Valentine Compagnon. Rok później, 4 sierpnia, zmarł również Atget. Po jego
śmierci , przyjaciel -Andre Calmette zarządził jego majątkiem i oddał około 2 tysiące negatywów do Commission des monuments historiques de Paris. Wkrótce po tym Berenice Abbott, z pomocą finansową właściciela galerii Juliena Levy, odkupiła ponad 1,7 tys negatywów oraz kilka tysięcy zdjęć . W 1968 kolekcja została zakupiona przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Yorku.
Dzięki Atgetowi możemy obejrzeć widoki Paryża jakiego już nie ma. Na miejsca dziś znane spojrzeć z perspektywy dawnych mieszkańców miasta. Każdy miłośnik Paryża powinien wiedzieć kim był Eugene Atget.
Źródło: Eugene Atget “Paris” Taschen Bibliotheca Universalis, wikipedia.org
Zdjęcie w ikonie wpisu wykonane zostało przez Berenice Abbott niedługo przed śmiercią fotografa.