Portret pani Charpentier z dziećmi został zgłoszony przez Renoira na Salon w 1879 roku. Został przyjęty i odniósł wielki sukces.
Pani Charpentier to żona zamożnego wydawcy Georgesa Charpentier, którego Renoir poznał w 1875 roku. Pani Marguerite prowadziła modny wówczas w Paryżu salon literacki. Portret zamówiony u Renoira umieściła nad kominkiem. Od tej chwili malarz zaczął zyskiwać coraz więcej zamówień, gdyż na eleganckich kolacjach i przyjęciach u państwa Charpentier, przy ulicy de Grenelle, bywało doborowe towarzystwo. Częstymi gośćmi byli wydawani przez Charpentier pisarze: Alphonse Daudet, Emil Zola, Edmond de Concourt, Guy de Maupassant czy J.K.Huysmans. Zapraszani również byli wzięci artyści, np. aktorka Jeanne Samary czy popularna śpiewaczka Yvette Guilbert, a także bogaci przedsiębiorcy.
Obraz skonstruowany jest wokół symetrycznej, poprzecznej osi i posiada właściwą Renoirowi dynamikę. Z jednej strony – usytuowane wedle przemyślanego scenariusza postaci, z drugiej zaś głowa i czarno-białe łapy psa, opadająca kaskadą czarna suknia z wystającą białą koronki oraz stolik, na którym ustawiono baniastą karawkę, tacę z owocami i flakon kwiatów. We wnętrzu o ciepłych barwach, blado-niebieski kolor dziecięcych ubrań podkreśla głębię czerni sukni matki.
“Portret Pani Charpentier z dziećmi” 1878, 153,7 x 190,2 cm, The Metropolitan Museum of Art, New York
Źródło: „Wielcy malarze, ich życie, inspiracje i dzieło” Wydawnictwo Eaglemoss Polska Sp. z o.o. 1998 r.
Marcel Proust o obrazie: “Napuszony tren z aksamitu i koronki dorównuje najpiękniejszym dziełom Tycjana”.
“Renoir miał wielki sukces na Salonie. Sądzę, że zrobi karierę, tym lepiej, nędza jest rzeczą straszną” Camille Pissarro, 1879
