“Loretka, to gryzetka, która zmieniła czepek na kapelusz, wzorzystą sukienkę na suknię z jedwabiu i tanią apaszkę na apaszkę z kaszmiru” – napisał pewien historyk. Osiągnięcie statusu loretki było ambicją młodych gryzetek.
Nazwa “loretka” wzięła się od kościoła Notre Dame de Lorette usytuowanego w IX dzielnicy Paryża. To w tej okolicy w XIX wieku mieszkało dużo loretek. Często używa się określenia damy do towarzystwa, choć opisując to dokładnie, loretki to dziewczyny, które zdecydowały się o posiadaniu kochanka kierując się korzyścią finansową a nie upodobaniem. Pierwszy raz ten rodzaj kobiet został wyodrębniony w plotkarskim biuletynie “Novelles a la main”.
Garderoba gryzetki była dość skromna. Natomiast dla loretki niezbędny był piękny, wytworny i odnoszący się do najnowszych trendów strój. Celem bowiem było pokazywanie się w miejscach publicznych, aby zwracać na siebie uwagę wielbicieli skorych do zaproponowania kolacji czy wyjścia do teatru.
Trzeba pamiętać, że loretki nie prosiły się nachalnie o pieniądze, ani nie przyjęłyby ich od zalotników, którzy oferowaliby je zbyt bezpośrednio. Znały jednak swoją wartość. Otaczający je opieką kochanek zapewniał często wysokich standardów apartament wraz z wyposażeniem oraz dostatnie życie, między innymi wysokiej jakości garderobę.
Dla mężczyzny posiadanie kochanki w tamtych czasach to nie było nic dziwnego. Im lepsza i bardziej wymagająca – stanowiła o statusie mężczyzny – zwłaszcza w męskich kręgach. Loretki spotykały się z mężczyznami w miejscach gdzie prawdziwe damy nie miały prawa wstępu np. w męskich klubach. Przyjaźń damy z kobietą ze świata loretek również nie byłaby akceptowane społecznie.
Słynną loretką była Alphonsine Duplessis – Dama Kameliowa opisana przez Aleksandra Dumasa w jego powieści.
