Yves Montand urodził się 13 października 1921 roku we Włoszech, w Monsummano Terme . Jego oryginalne imię i nazwisko nadane przez rodziców to Ivo Livi, które w
przyszłości zmienił na Yves Montand. Jego ojciec był zagorzałym komunistą. W ucieczce przed faszystowskim reżimem, gdy Ivo miał 2 lata, rodzina porzuciła Włochy i przeprowadziła się do Francuskiej Marsylii. W wieku 9 Ivo otrzymał francuskie obywatelstwo. Pracował od najmłodszych lat. Między innymi w zakładzie fryzjerskim siostry a także w dokach portowych. Z tego okresu pozostały mu socjalistyczne, niemal skrajnie lewicowe przekonania i zaangażowanie w sprawy polityki. Pomimo wielu zajęć jakimi się parał na przestrzeni lat spędzonych w Marsylii, dążył usilnie aby stać się artystą estradowym. Wkrótce rozpoczął swoją karierę jako piosenkarz w tamtejszych teatrach rewiowych. Po pewnym czasie, głodny sławy i szczęścia postanowił wyjechać do Paryża.
W Paryżu został dostrzeżony przez 6 lat starszą Edith Piaf, która wówczas była już wielką gwiazdą. Piaf stała się dla niego mentorem, pomogła zdefiniować swój styl i stać się bardziej paryskim. Występował wraz z nią na jednej scenie, między innymi w znanej rewii Moulin Rouge. Dzięki niej otrzymał pierwszą rolę filmową – zadebiutował w 1945 roku w filmie „Etoile sans lumiere”. Okazał się być świetnym aktorem. Yves i Edith mieli ze sobą romans, który trwał 2 lata. W 1946 posenkaraka zerwała związek.
Charyzmatyczny, przystojny i z wielkim poczuciem humoru miał rzesze fanek. W 1951 roku poślubił jednak
aktorkę Simone Signoret i pomimo jego romansów (włączając ten z Marilyn Monroe) pozostali małżeństwem do jej śmierci w 1985 roku. Montand powiedział kiedyś: „Mężczyzna może sobie pozwolić na dwa, może trzy romase podczas swojego małżeństwa. Ale trzy to jest już absolutne maksimum. To już nie będzie uczciwe”
Wystąpił w ponad 50 filmach, również w wielu amerykańskich produkcjach. Miał na swoim koncie także występy na słynnym nowojorskim Broadwayu. W USA zagrał między innymi u boku Marilyn Monroe w filmie „Pokochajmy się” (1960). Krytyka oceniła wysoko rolę Montanda w filmie „Wojna się skończyła” (1966) i dwóch filmach Costy-Gavrasa: „Z” (1968) i „L’Aveu” (1970). Uznanie krytyki zyskały również jego kreacje w adaptacjach dwóch powieści M. Pagnola, dokonanych przez C. Berriego: „Jean de Florette” (1986) i „Manon des Sources” (1986).
Był wspaniałym piosenkarzem, przykładowe z wielu utworów to chociażby „A Paris”, „La Bicyclette”,L”e Gamin De Paris”. Paryż był motywem wielu jego piosenek.
W końcowych latach życia mieszkał w swoim domu w Prowansji. Zmarł w 1991 roku na atak serca w wieku siedemdziesięciu lat
na planie filmu IP5, już po nakręceniu wszystkich scen. Ironią losu film ten opowiada o starszym człowieku, który również umiera na serce.
Został pochowany, obok wcześniej zmarłej żony, na paryskim cmentarzu Père Lachaise.
Artysta wspierał energicznie polski ruch „Solidarność”, a w 1989 roku wystąpił publicznie na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego, wygłaszając mowę popierająca polską opozycję demokratyczną.
Źródło: wikipedia.org, Blog The good life France – tłumaczenie własne, Filmweb.