Styl określany jako secesja przeniknął jako pierwszy do tak wielu dziedzin jak architektura, grafika, rzemiosło artystyczne. W zależności od kraju, w którym się rozwijała możemy spotkać

Plakat reklamowy autorstwa Julesa Chereta

Plakat reklamowy autorstwa Julesa Chereta

różne nazwy jak: Stile liberty, modern, whiplash, „makaronowy”, Morris style, Glasgow style, Jugendstil, Metro style i wiele innych. Artyści, architekci i projektanci związani z tym ruchem, chociaż tworzyli każdy indywidualnie w swoim kraju, stworzyli pewna fuzje idei awangardowych. Duży wpływ na artystów europejskich miała wówczas sztuka japońska, która  pojawiła się w latach 50-tych. Choć wielu  artystów utożsamianych dziś z secesją nie uważało swoich dzieł reprezentatywnych dla stylu i nie identyfikowało się z ruchem, ich twórczość stanowi podstawę tego co dziś określamy secesją.

Witraż w stylu art nouveau

Witraż w stylu art nouveau

We Francji secesja nazywana była stylem „art. Nouveau”. Terminu tego użył prawdopodobnie po raz pierwszy Henry van de Velde w eseju Deblaiment d’art (1894), jednak spopularyzowało go otwarcie rok później w Paryżu salonu Salomona Binga o nazwie L’Art Nouveau

W Paryżu rozwinęła się i cieszyła wielka popularnością sztuka plakatu, która stała się bardzo popularną formą promocji. Umieszczone na ścianach domów reklamy wakacyjnych wyjazdów sąsiadowały z reklamami napojów, modnych ubrań i jedzenia. Ze znanych grafików tamtego okresu możemy wyróżnić Julesa Cheret’a, Henri de Toulouse-Lautreca, Theophile-Alexandre Stainlen’a, Paula Berthon’a, Maurice Realier’a-Dumas’a, Eugene Grasset’a czy w końcu Alphonsa Muchę, który to rozsławił się dzięki zleceniu wykonania plakatu do sztuki, w której główna rolę grała Sara Bernhard.

W architekturze szczególne miejsce zajmuje Hector Guimard, którego ślady twórczości możemy podziwiać w Paryżu do dziś.

Wnętrze w stylu Art Nouveau

Wnętrze w stylu Art Nouveau

Przykładem może być wyjątkowy Castel Berenger – kamienica wybudowana na zlecenie klientki, czy też tak dziś charakterystyczne wejścia do paryskiego metra. Zaprojektowane przez Guimarda wejścia łączyły elementy żelazne o płynnej linii, nawiązujące do form roślinnych, połączone ze szkłem. Oryginalną konstrukcje możemy dziś zobaczyć na stacji Porte Dauphine, oraz dwie zrekonstruowane to Abbesses i Châtelet,

Alphonse Mucha - reklama papierosów

Alphonse Mucha – reklama papierosów

W zakresie jubilerstwa i złotnictwa możemy wyróżnić René Lalique’a, który tworzył wyjątkową biżuterię w stylu „art. Nouveau”, a oprócz złota i szlachetnych kamieni stosował kość słoniową, emalię, kamienie półszlachetne i szkło. Duży nacisk w swoich projektach kładł na koncept, kształt i kolor wyrobu.

Mówiąc o secesji francuskiej warto też wspomnieć o Émile Gallé, który działał na polu meblarstwa i szklarstwa, chociaż nie w Paryżu a w Nancy. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Źródło: “Secesja, plakat, ilustracja książkowa i malarstwo czarującej epoki fin de siecle’u” Rosalind Ormiston i Michael Robinson, Wydawnictwo Arkady; wikipedia

Nowy styl

Nowy styl rozwijał się od ok. 1894 roku do wybuchu I wojny światowej, chociaż po 1905 roku można zaobserować stopniowe zanikanie tendencji secesyjnych. Apogeum secesji stała się Wystawa Światowa 1900 roku,na której zaprezentowano różne przejawy “Art nouveau”. Za podstawowe cechy secesji uważa się powszechnie charakterystyczną linię – giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Charakterystyczne dla stylu są swobodne układy kompozycyjne, asymetria, płaszczyznowość i linearyzm oraz subtelna pastelowa kolorystyka.

Sklepy w Paryżu

7434-art-nouveau-blue-bowl

W Paryżu w tamtych czasach działy dwa znane sklepy, z produktami modnymi i charakterystycznymi dla nowego stylu. Pierwszy to „L’art. Nouveau” założony przez Siegfrieda Binga – sprzedawał luksusowe towary: meble, elementy wyposażenia wnętrz i przedmioty dekoracyjne, ceramikę. Bing skupił wokół siebie znaczących projektantów i artystów europejskich i utworzył własną pracownię. Sprowadzał także przedmioty z Japonii.

Na przełomie stuleci czerpiąca inspirację ze sztuki japońskiej „art. Nouveau” trafiała w gusty masowego odbiorcy. W 1899 roku „La Maison Moderne” Julius Meier-Graefe, niemiecki pisarz, krytyk i przedsiębiorca  otworzył sklep z towarami „orientalnymi” pod nazwą “La Maison Moderne”.

Biżuteria autorstwa  René Lalique[

Biżuteria autorstwa René Lalique[

 

Stacja wmetraAbbesses projektu Hectora Guimarda.

Stacja  metra Abbesses projektu Hectora Guimarda.

Pasjonuje Cię Paryż, Francja i sztuka?

Zapisz się na Newsletter, aby otrzymywać informacje o najnowszych artykułach!

Zapisując się do newslettera, wyrażasz zgodę na przesyłanie informacji o nowych artykułach i moich publikacjach. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji. Polityka prywatności