Gustave Eiffel urodził się we Francji w Dijon 15 grudnia 1832 roku. Był pierwszym dzieckiem Catherine-Mélanie i Alexandre Eiffel oraz potomkiem Jean-René Bönickhausen’a, który wyemigrował z Niemiec i osiadł w Paryżu na początku osiemnastego wieku. Rodzina przyjęła nazwisko Eiffel, a “Eifel” to była nazwa gór z regionu, z którego pochodziła. Pomimo tego, że nazwisko Eiffel było systematycznie w użyciu, Gustave został zarejestrowany jako Bönickhausen , ponieważ do 1880 roku nie dokonano oficjalnej zmiany.
W chwili gdy Gustave przyszedł na świat jego ojciec, były żołnierz, pracował w administracji Francuskiej Armii. Wkrótce jednak porzucił to zajęcie, jako że Catherine zaczęła energicznie zarządzać i rozwijać biznes węglowy odziedziczony po rodzicach i zdecydował wesprzeć ją w tym przedsięwzięciu. Ze względu na fakt, że matka Gustwava była bardzo zaangażowana w działalność zawodową większość swego dzieciństwa spędził z babcią. Niezależnie od tego matka była mu bardzo bliską i wpływową osobą. Biznes okazał się na tyle dochodową inwestycją, że Catharine Eiffel sprzedała go w 1843 roku i resztę życia mogła utrzymywać się z otrzymanych dochodów.
Gustave Eiffel w dzieciństwie nie był pilnym uczniem. Zajęcia w Lycée Royal w Dijon wydawały mu się nudne i uważała je za stratę czasu. Chociaż pod wpływem nauczycieli historii i literatury w ostatnich dwóch latach nauki stał się pilnym studentem. Ważną rolę w jego edukacji odegrało dwoje ludzi: wuj Jean-Baptiste Mollerat, który opracował proces destylacji octu, miał wielkie zakłady chemiczne pod Dijon, oraz jeden z jego przyjaciół — chemik Michel Perret. Oboje spędzili dużo czasu z młodym Eifflem.
Następnie Eiffel uczęszczał do Collège Sainte-Barbe w Paryżu, w celu przygotowania się do egzaminów wstępnych na kierunek inżynierii.
Gustave Eiffel
Miał nadzieje dostać się do École Polytechnique, został przyjęty do École Centrale des Arts et Manufactures w Paryżu, która to szkoła oferowała bardziej techniczno — zawodowe przygotowanie. Podczas drugiego roku wybrał jako specjalizację chemię i 1855 roku ukończył szkołę jako 13-sty z osiemdziesięciu kandydatów. Tego samego roku w Paryżu odbyła się druga Wystawa Światowa, na którą Eiffel dostał bilety od swojej matki.
Po ukończeniu szkoły Gustave liczył na pracę w warsztacie wujka w Dijon, ale spory rodzinne uniemożliwiły realizację tego planu. W 1856 roku rozpoczął więc pracę dla Charles’a Nepveu, jako inżynier dla firm kolejarskich.
Kiedy biznes Charlesa Nepveu napotkał nieprzewidziane problemy finansowe, Gustave Eiffel zdecydował sie pracować na jego rzecz nawet bez zapłaty. Kilka mostów zaprojektowanych przez młodego inżyniera wygrało przetargi organizowane przez kolej.
Kiedy firma Nepveu została ostatecznie przejęta przez Compagnie Générale des Chemins de Fers, Gustave w wieku zaledwie 25 lat został powołany do strategicznego projektu konstrukcji mostu Bordeaux bridge. Była to bardzo ryzykowana i ambitna próba: most długości ponad 500 metrów zbudowany na bardzo niespokojnej rzece.
Podczas pracy Gustave eksperymentował z zastosowaniem nowych technik, które w późniejszym czasie stały się jego marką. Gustave został wkrótce głównym inżynierem w firmie. Nadzorował budowę kolejnych mostów na tym obszarze.
Zamieszkał w Bordeaux, gdzie próbował znaleźć kandydatkę na żonę. Niestety przez lokalną burżuazję był postrzegany jako dorobkiewicz i kilkakrotnie odrzucano jego oświadczyny. Zdesperowany Gustave poprosił o pomoc matkę. I tak jego żoną została Marie Gaudelet, którą już poznał w młodości. Pomimo tego, że małżeństwo zawarte w dość niecodziennych okolicznościach Gustave kochał szczerze Marie, a ona dała mu piątkę dzieci: Claire, Laure, Edouarda, Valentine i Alberta.
Pod koniec 1866 roku, zachęcony odniesionymi sukcesami przy budowie mostów w południowo zachodniej Francji otworzył swoją własną działalność. Siedziba firmy mieściła się przy 48,rue Fouquet w Levallois Perret, zachodniej stronie Paryża. Szybko zawarł kontrakty, które jeszcze bardziej podniosły jego reputację zarówno we Francji jak i poza jej granicami. Wygrywał przetargi ze względu na niezwykłą precyzję swoich koncepcji, zaprojektowanych i wyprodukowanych we własnych warsztatach tak, że w terenie wystarczyło złożyć elementy konstrukcji, oraz stosowania innowacji np. wsporniki w mostach, dzięki którym budowla powstawała szybciej i po znacznie niższych kosztach.
Gustave Eiffel z dziećmi — w centrum Claire – 1884 rok
Lata 1870- te i 1880- o okres największej sławy Eiffla. Jego firma G. Eiffel et Cie otrzymywała zlecenia z całego świata na najważniejsze i najbardziej skomplikowane budowle. Niektóre z nich to:
– stacja kolejowa na Węgrzech – 145 metrów długości i 25 metrów szerokości — pierwsza stacja z widoczną metalową fasadą, jedna z wielu takich konstrukcji Eiffla w Europie Wschodniej.
– most Maria Pia nad Douro w Portugalii – 353 metry długości
– wiadukt Garabit nad rzeką Truyere we Francji – 565 metrów długości — wykorzystano nowy system budowy opatentowany przez Eiffla, zastosowany później w konstrukcji wieży Eiffla.
– most Cubzak na rzece Dorogne we Francji
– wewnętrzna struktura Statuy Wolności w Nowym Yorku — zaprojektowana była przez rzeźbiarza Bartholdi, natomiast zaangażowanie Eiffla było kluczowe, aby projekt stał się technicznie możliwy do zrealizowania
Inne konstrukcje Eiffla znajdowały się w różnych miejscach na świecie takich jak Wietnam, Boliwia, Algieria czy Java.
W tym samym okresie Gustave stracił przedwcześnie swoją żonę. Marie zmarła w 1877 roku. Było to dla niego wstrząsające zdarzenie. Jego najstarsza córka, Claire, która zresztą wspierała go w pracy, przejęła obowiązki związane z prowadzeniem rodziny. Pozostała na zawsze blisko ojca i stała u jego boku, nawet po wyjściu za mąż.
Konstrukcją, która najłatwiej jest kojarzona z Eifflem jest oczywiście wieża w Paryżu, która nosi jego imię. Przy projekcie nad wieżą współpracował z Mauricem Koechlin i Émilem Nouguier, oraz z architektem Stevenem Sauvestre. Ten niesamowity obiekt stworzony został w związku z Wystawą Światową organizowaną w Paryżu w 1889 roku. Ponad 300-metrowa wieża była wielkim wyzwaniem technicznym i była największą budowlą na świecie. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki.
Zaraz po zakończeniu pracy nad wieżą, w 1890 roku, Gustave Eiffel zaangażował się w projekt budowy “podwodnego” kanału łączącego Francję z Anglią. Plan został jednak ostatecznie odrzucony z politycznych powodów. Projekty Eiffla były zapowiedzią tunelu powstałego 104 lata później.
Kariera Gustava Eiffela była wynikiem rewolucji przemysłowej, czasu nagłego i intensywnego rozwoju techniki we Francji. Rozbudowa sieci kolei miała niebywałe znaczenie dla jakości życia, a w tym także ogromna ilość powstałych mostów oraz innych prac wykonanych przez Eiffla. Należy też pamiętać, że jego wkład w dziedzinie aerodynamiki był prawdopodobnie równie istotny jak jego osiągnięcia inżynierskie.
Eiffel zmarł 27 grudnia 1923 w swoim domu w Paryżu przy 1, Rue Rabelais (dziś już go nie ma) słuchając 5. symfonii Beethovena. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Levallois-Perret Cemetery. (północno zachodnie przedmieścia Paryża)
Źródła: Oficjalna strona stowarzyszenia potomków eiffla; wikipedia.org