Spośród karykatur, które Monet stworzył w latach nauki w Hawrze, zachowały się jedynie nieliczne egzemplarze. Monet wykonywał je często technika mieszaną, łącząc rysunek ołówkiem z akwarelą. Postaci na nich, zgodnie z tendencjami ówczesnej karykatury, miały nienaturalnie powiększone głowy. Monet rysownik starał się ukazać twarz modela (najczęściej ujmując ją z profilu), by był on natychmiast rozpoznawalny. Dzięki tym ciekawym rysunkom można uznać Moneta za jednego z najbardziej wnikliwych karykaturzystów we współczesnej sztuce. Nie były to bowiem jedynie zwykłe zabawne portrety, ale celne ironiczne karykatury, ośmieszające ludzka brzydotę. Słusznie więc podkreśla się wkład Moneta w rozwój francuskiego rysunku satyrycznego, którego głównym przedstawicielem wówczas był Honore Daumier.
Mały panteon teatralny 1860 to karykatura przedstawiająca grupę znanych aktorów teatralnych, Grassota, Leclere’a, Gota, autora sztuk teatralnych Lurine’a oraz pobieżnie naszkicowana postać aktorki Brohan. Zdjęcia tych i innych osób często pojawiały się w prasie, a Monet rysując karykatury korzystał z tych fotografii. Jednym z najsłynniejszych fotografów tego czasu był Felix Nadar, który specjalizował się w robieniu portretów wybitnym twórcom i osobistościom.
Jules Francois Fleury-Husson, 1858, Słynny pisarz i krytyk sztuki,znany jako Champfleury (1821-1889), był człowiekiem artystycznej bohemy paryskiej drugiej połowy XIX wieku, gorącym zwolennikiem realizmu w sztuce.
Mężczyzna w słomkowym kapeluszu, 1858. Karykatura przedstawia eleganckiego paryżanina, który podczas pobytu nad morzem obserwuje ostatnie tendencje w modzie plażowej.
Kobieta w sukni z madrasu, 1857 – tej brzydkiej Murzynce o okropnej, małpiej twarzy na niewiele zda się zwiewna sukienka z madrasu. Świadczy ona
jedynie o tym, że kobieta pochodzi z egzotycznego kraju, jak w tym czasie wielu mieszkańców Hawru.
Źródło: Klasycy sztuki; Monet – Rzeczpospolita