Wystawa Powszechna z 1889 (Nazwa oryginalna: Exposition universelle) była wystawą światową zorganizowaną w Paryżu. Trwała od 6-go maja do 31 października 1889 roku.
Bilet wstępu na teren wystawy
Rok organizacji wystawy przypadł na 100-ną rocznicę szturmu na Bastylię, zdarzenia postrzeganego jako symbol początku Rewolucji Francuskiej. Przewidziano w związku z tym rekonstrukcję Bastylii oraz otaczającego ją sąsiedztwa. Wystawa zajęła powierzchnię 0,96 km², włączając Pola Elizejskie, Trocadero, quai d’Orsay oraz część Seine i bulwaru Inwalidów
Transport po terenach ekspozycji na dystansie ok. 3 km zapewniła kolejka torowa, która według szacunków przewiozła 6 342 446 odwiedzających podczas 6 miesięcy funkcjonowania wystawy.
Wystawę zwiedziło około 32 miliony osób, a swoje towary wystawiło ponad 60 tysięcy wystawców z różnych stron świata. Ekspozycje związane byłe z przeróżna tematyką. Prezentowano najnowsze wynalazki, dzieła sztuki, wyroby rękodzieła i przemysłu z całego świata oraz dania kuchni z najróżniejszych regionów. Można było się nawet natknąć na tzw. czarną wioskę (village negre): czterystu rodowitych mieszkańców Afryki eksponowanych jako przedmioty.
Na place de L’Alma mówiono głównie o budynku mieszczącym wystawę, eliptycznej szklanej strukturze z filigranowymi elementami ze stali, długiej na 482 metry, z ogromną kopułą i czerwonymi arkadami. Wokół tej konstrukcji stało dużo kiosków obsługiwanych przez ładne dziewczęta oraz przedstawicieli grup etnicznych ubranych w stroje ludowe. Nad terenem wystawy unosił się dwupokładowy sterowiec, do którego Nadar, sławny fotografik, zapraszał gości na przelot ponad ziemią. Na Sekwanie kursowały łodzie zabierające po 150 pasażerów. Z okazji wystawy wybudowano trzystumetrową więżę Eiffla, najwyższą wtedy budowlę na świecie. Wieża została oddana do użytku po uroczystej ceremonii 31 marca 1889 roku i z założenia miała zostać rozebrana po zakończeniu Ekspozycji. Choć wzniesienie wieży budziło wiele sprzeciwów cieszyła się wielkim zainteresowaniem i podziwem turystów. Zdobyła pierwsza nagrodę na wystawie. W czasie tych sześciu miesięcy wieżę odwiedziło milion dziewięćset pięćdziesiat trzy tysiace sto dwadzieścia dwie osoby. Zwiedzający mogli skorzystać z atrakcji jakie stanowiły umieszczone na wysokości: restauracja rosyjska, bar angloamerykański, restauracja francuska i flamandzka. Na szczycie wieży umieszczono latarnię, która rozjaśniała okolice światłem barw narodowych Francji: niebieskim, białym i czerwonym.
W wielkiej Galerii Maszyn, uznanej za najpiękniejszy z wystawionych pawilonów, prezentowano najnowsze osiągnięcia technologiczne. Słynny browar Heineken zdobył Grand Prix.
Źrodło: Paryż, miasto sztuki i miłości w czasach Belle Epoque; “Przywatne życie impresjonistów” Sue Roe
Galeria zdjęć
