Jean-François Millet urodził się w zamożnej rodzinie chłopskiej 4 października 1814 roku we Francji, w osadzie Gruchy, w pobliżu Cherbourga. Zasobne gospodarstwo rodziców położone było na wzgórzu, tuż nad kanałem La Manche. Millet szybko wydoroślał. Uczęszczał do szkoły w rodzinnej wsi, a u proboszcza uczył się łaciny. Jak wszystkie wiejskie dzieci pomagał w polu.
Jean-François Millet początki twórczości
Malarstwo urzekło Milleta bardzo wcześnie, szybko dostrzeżono też jego uzdolnienia. W roku 1833 wyjechał do Cherbourga, gdzie rozpoczął naukę pod kierunkiem miejscowego portrecisty, Mouchela. Początkowo powracał często do domu i nadal pomagał przy pracach polowych, ale już od roku 1835 poświęcił się wyłącznie malarstwu. Rodzice okazali zrozumienie i nie przeciwstawiali się jego artystycznym planom. Kontynuuje więc naukę w Cherbourgu u Langlois, który był uczniem malarza Grosa. Millet niezbyt jednak cenił prace obu nauczycieli. Raziła go zarówno pewna naiwność pierwszego, jak i klasycyzm drugiego. Niemniej Langlois dał mu wiele, a przede wszystkim przekonany o talencie ucznia uzyskał dla niego w 1837 roku stypendium od władz miejskich Cherbourga.
J.F. Millet w wieku 48 lat
“Theo! Ten Millet to był ktoś!”
Vincent van Gogh do swojego brata Theo
Jean-François Millet w Paryżu
Millet wyjechał do Paryża. Został przyjęty na Akademię Sztuk Pięknych i zapisał się do pracowni Paula Delaroche’a. Nie zawarł jednak zbyt wielu znajomości, w oczach kolegów był dziwakiem, ponieważ nie udzielał się towarzysko, bez reszty poświęcając się pracy. Dużo czasu spędzał w Luwrze, uzupełniając w ten sposób swoje wykształcenie klasyczne. Gdy w 1839 roku skończyło się stypendium, Millet zaczął zarabiać na życie malowaniem portretów. Niestety te prace nie cieszyły się szczególnym zainteresowaniem.
Bycie mrukiem w towarzystwie nie przeszkodziło w miłości. W listopadzie 1841 roku w Cherbourgu ożenił się z Pauline-Virginie Ono. Para zamieszkała w Paryżu. Niestety małżeństwo nie trwało długo, gdyż młoda żona malarza szybko zmarła. Wycieńczona suchotami odeszła w kwietniu 1844 roku.
Pauline Virginie Ono – pierwsza żona Milleta.
Już po roku 1845, z nową towarzyszką, Catherine Lemaire przeniósł się do Hawru. Tam malował pierwsze sceny pasterskie. Z końcem tego samego roku wrócił jednak do Paryża, gdzie nawiązał znajomość z takimi malarzami jak Constant Troyon, Diaz de la Pena, Honore Daumier, Antoine Louis Barye i Theodore Rousseau.
Jean-Francois Millet – zdjęcie wykonane przez Nadara
“Piękno tworzą nie tyle rzeczy przedstawiane, ile sama potrzeba przedstawienia, i potrzeba ta wzmaga siły w dokonywaniu dzieła”
Millet 1863 rok
W czerwcu 1849 roku z przyjacielem, rytownikiem Charlesem Jacque (1813-1894) przybył do położonego w lasach Fontainebleau, Barbizon. Rodzina zdecydowała urządzić się na starej farmie, tuż koło domu Theodore’a Rousseau. To właśnie nazwa tej miejscowości przyczyniła się do powstania określenia szkoła barbizońska, której obaj malarze stali się reprezentantami, i które to hasło zapisało się w historii sztuki.
F.F. Millet z drugą żoną Catherine Lemaire i dziećmi w 1854 roku – Dagerotyo, Muzeum Orsey, Paryż.
W lipcu 1846 roku Catherine Lemaire urodziła ich pierwsze dziecko, Marie. Małżeństwo miało ich w sumie aż dziewięcioro. Dopiero w 1853 roku, po wielu latach spędzonych razem, wziął ślub cywilny z Cathrine Lamaire . Jednym ze świadków został Rousseau.
Zasłużona sława
Z czasem Milletowi udało się ustabilizować finansowo. Systematycznie otrzymywał zamówienia na obrazy, co pozwoliło na skromne, ale regularne zarobki. W latach pięćdziesiątych odwiedzali go coraz częściej zainteresowani jego sztuką malarze amerykańscy, którzy otworzyli przed nim amerykański rynek.
W końcu przyszła sława, jego obrazy wystawiane były na coraz liczniejszych wystawach, a ich ceny zaczęły rosnąć. Najważniejsze osiągały wartość od 15 do 20 tysięcy franków. W 1868 roku został kawalerem Legii Honorowej.
Co ciekawe otrzymał nawet zamówienie na wystrój Pantheonu, a tematem miały być sceny z życia św. Genowefy. Nie miał już jednak siły, aby podołać temu zadaniu. Zdążył wykonać zaledwie kilka szkiców.
Na łożu śmierci, 3 stycznia 1875 roku zawarł ślub kościelny z Cathrine Lemarie. Zmarł dwa tygodnie później, 20 stycznia.
Źródło: Wielcy malarze, ich życie, inspiracje i dzieło, Jean-Francois Millet – Eaglemoss Polska Sp. z o.o.
W ikonie wpisu – autoportret
Teophile Gautier: “W malarstwie Milleta jest wszystko czego trzeba, by rozdrażnić burżuja”
“Pragnę,by w tym co tworzę, rzeczy nie mieszały się przypadkowo i okazjonalnie, lecz by istniała pomiędzy nimi więź niezbędna i konieczna…” Millet w 1863 roku wspominając jeden ze swoich obrazów
