Gustave Caillebotte urodził się 19 sierpnia 1848 roku w Paryżu. Jego rodzice mieszkali wówczas przy rue Saint-Denis 160, chociaż rodzina Gistave w rzeczywistości pochodziła z Normandii.

Martial, ojciec Gustave, prowadził rodzinną firmę – posiadał monopol na dostawę sukna dla armii francuskiej. Oprócz tego pełnił funkcję sędziego Trybunału Handlowego. Gustave był najstarszym z dzieci i miał jeszcze dwóch braci: Rene i Martiala, oraz przyrodniego brata Alfreda (z wcześniejszego małżeństwa ojca).

Rodzinie powodziło się bardzo dobrze finansowo, co pozwoliło w 1850 roku na przeniesienie się do obszernej willi z ogrodem przy rue du faubourg Saint-Denis 152. Z kolei w 1868 roku rodzina wprowadza się do specjalnie zbudowanej rezydencji przy rue de Miromesnil 77.

Gustave_Caillebotte

Cylinkiarze – 1875 – Gustave Caillebotte

Gustave uczęszczał do renomowanego liceum Louis-le-Grand. Był bardzo dobrym uczniem, szczególne uzdolnienia przejawiał do przedmiotów humanistycznych. Następnie studiował prawo na Sorbonie, w 1870 roku uzyskując licencjat.

Nie wykazywał jednak zainteresowania interesami rodzinnymi, które jak się spodziewano obejmie po ojcu. Zamiast tego od dwunastego roku życia pasjonował się rysunkiem i malarstwem.  Na szczęście nie budziło to sprzeciwu ojca. Wręcz przeciwnie – dobudował nawet dla syna specjalnie atelier przy rezydencji.

W 1870 roku realizację planów popsuła Gustavovi  wojna francusko-pruska,  ponieważ  został  wcielony do wojska. Gdy dobiegła końca wrócił do swoich zamierzeń  i przystapił do egzaminu konkursowego na Ecole des Beaux-Arts, . W przygotowaniach pomagał mu malarz, członek Akademii Lon Bonnat (1833-1922).

Ulica prayska w deszczu

“Ulica paryska w deszczu” 1877

Gustave Caillebotte i impresjoniści

Jednak Gustave nie był zainteresowany typowym malarstwem akademickim. Jego twórczość zdradzała cechy charakterystyczne dla impresjonizmu. Dlatego, mimo że w marcu 1973 roku zdał pomyślnie egzamin końcowy na Akademii Sztuk Pięknych, ale nie pozostał w niej długo.

Coraz bardziej ciągnęło go do kręgu impresjonistów, choć zważywszy na jego zamożne pochodzenie odróżniał się od tego grona. Do środowiska malarzy innowatorów wprowadził go Edgar Degas, malarz również pochodzący z klasy zamożnej.

Caillebotte nie uczestniczył jednak jeszcze w pierwszej wystawie impresjonistów w 1874 roku. W 1876 roku Auguste Renoir i Henri Rouart osobiście zaprosili go do udziału w drugiej wystawie. Z ogromną energią włączył się do prac organizacyjnych.

Caillebotte dość długo starał się być wierny stowarzyszeniu impresjonistów. Malarze mieli umowę, że nie wystawiają swoich prac na oficjalnym Salonie, wyrażając tym samym bunt przeciw tej skostniałej instytucji. Jednak ze względu na splendor, jaki w dalszym ciągu towarzyszył oficjalnym wystawom, po pewnym czasie wielu z nich zaczynało mieć wątpliwości co do trafności takiej decyzji. Zwłaszcza że wystawienie prac na Salonie wiązało się z możliwościami zarobku — sytuacja materialna wielu członków stowarzyszenia była często ciężka. Caillebotte usiłował nie dopuścić do tego rozłamu – choć niestety bez sukcesu.

Kobieta przy toaletce 1873

Kobieta przy toaletce 1873, Gustave Caillebotte
Źródło: wikiart

Fortuna rodziny Caillebotte

W kolejnych latach na Gustavea spadło dużo prywatnych nieszczęść. W 1876, w dwa lata po śmierci ojca stracił dwudziestosześcioletniego brata Rene, co bardzo przeżył. W 1878 roku zmarła z kolei jego matka. Bracia pozostali więc spadkobiercami ogromnej fortuny. Gustave i Martial sprzedali rezydencję przy Miromesnil i przenieśli się do mieszkania przy bulwarze Haussmanna. W tamtych czasach zaczęli wspólnie kolekcjonować znaczki pocztowe, które po latach sprzedali gdy osiągnęły niebywałą wartość 400 tys franków (32 mln franków dziś)

W tym samych czasie Gustave zaczął poświęcać się także swojej innej pasji – żeglarstwu. Zapisał się do klubu, uczestniczył w zawodach, zdobywał nagrody. Osiągnąwszy status rentiera, mógł przeznaczać swój czas na malarstwo, żale, filatelistykę. Warto nadmienić, że sprzyjająca sytuacja materialna pozwalała mu pomagać kolegom, systematycznie pożyczał pieniądze  Monetowi, Renoirowi, Pissarro

Od 1888 roku Caillebotte wycofał się z życia miejskiego. Zamieszkał w Petit Gennebilliers, miejscowości położonej nad Sekwaną. Kupił tam willę z dużym ogrodem. Zamieszkał wraz z młodszą o jedenaście lat aktorką Charlotte Berthier, która poznał krótko po nabyciu domu.

W Petit Gennevilliers oddawał się w dalszym ciągu malarstwu. Często gościł swoich przyjaciół – Moneta, Renoira i innych. Zaczął również aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym — został nawet wybrany radnym.

Przedwczesna śmierć

Jego beztroskie życie nie trwało jednak długo. 21 lutego 1894 roku zmarł nagle, prawdopodobnie na skutek wylewu do mózgu. Miał zaledwie 45 lat. Ceremonia pogrzebowa odprawiona została przez jego przyrodniego brata Alfreda i odbyła się w kościele Notre-Dame-de-Lorette. Tłum był tak liczny, że wieli bliskich przyjaciół malarza stało w przedsionku kościoła.

Gustave swoją bogatą kolekcję obrazów, które skupował za swojego życia, przekazał w testamencie państwu francuskiemu.

caillebotte

Regaty w Argenteuil, 1893, Gustave Caillebotte
Źródło: wikiart

Źródło: Wielcy Malarze Ich życie, inspiracje i dzieło – Gustave Caillebotte, Eaglemoss Polska Sp z o.o.

Pasjonuje Cię Paryż, Francja i sztuka?

Zapisz się na Newsletter, aby otrzymywać informacje o najnowszych artykułach!

Zapisując się do newslettera, wyrażasz zgodę na przesyłanie informacji o nowych artykułach, produktach, promocjach. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji. Polityka prywatności