Pierre Auguste Renoir urodził się 25 lutego 1841 roku w Limoges. Jego ojciec był krawcem, a matka szwaczką. Dzieciństwo spędził  w Paryżu, w dzielnicy sąsiadującej z Luwrem. Od najmłodszych lat rodzice podsycali jego pasję do rysunku, mimo że miał również uzdolnienia muzyczne. W wieku 13 lat rozpoczął terminowanie u dekoratora porcelany. „Moja praca polegała na malowaniu na białym tle bukiecików, za co dostawałem po pięć groszy za tuzin” opowiadał później sprzedawcy obrazów Vollardowi. W przerwie obiadowej biegał do Luwru, by robić rysunki rzeźb lub kopiować obrazy mistrzów. Wprowadzenie mechanicznego zdobienia porcelany zmusiło go do zmiany zawodu. Na jakiś okres zajmował się malowaniem stor i wachlarzy.

W wieku 19 lat uzyskał uprawnienia kopisty w Luwrze. W kolejnym roku zapisał się do pracowni Glayre’a w celu przygotowania się do egzaminu konkursowego do Ecole des Beaux-Arts. Egzamin zdał w 1862 roku.

W pracowni Glayre’a zaprzyjaźnił się ze studiującymi malarstwo: Claudem Monetem, Frederikiem Bazille’em i Alfredem Sisley’em.  Wbrew obowiązującej doktrynie nauczanie, dla Renoira i jego kolegów wyidealizowana wizja antyku przestaje mieć znaczenie. Malarze, których cenili to Delacroix, Corot, Courbet i Manet. Odrzucili pompatyczna sztukę, jedyną dopuszczalną przez Salon. Tym samym ich obrazy najczęściej nie były przyjmowane na wystawy.

W 1867 roku Renoir wprowadził się razem z Monetem do mieszkania przy ulicy Visconti, należącego do Bazille’a, który miał zamożnego ojca i żył całkiem dostatnio. W ciągu dnia trzej przyjaciele pracowali. Wieczory najczęściej spędzali w kawiarni Guerbois, gdzie przesiadywała ówczesna awangarda artystyczna. Gdy sprzyjała pogoda wyjeżdżali do podparyskiego lasku Fontainbleau malować w plenerze. Właśnie tam, w pobliskiej wsi Barbizon malowali też: Corot, Courbet i Daubigny. (patrz: Szkoła Barbizon).

W 1868 roku jury Salonu zakwalifikowało nadesłany przez Renoira obraz „Lisa z parasolką” Do obrazu pozowała mu pierwsza muza i modelka Renoira – Liza Tréhot. Portret namalowany został w Marlotte pod Paryżem.  Inspiracją dla Renoira był obraz Gustave’a Courbeta Panny ze wsi.

Lisa z parasolką - August Renoir -1867.  Do obrazu pozowała mu pierwsza muza i modelka Renoira – Liza Tréhot. Portret namalowany został w Marlotte pod Paryżem.  Inspiracją dla Renoira był obraz Gustave'a Courbeta Panny ze wsi.

Lisa z parasolką – August Renoir -1867.  Do obrazu pozowała mu pierwsza muza i modelka Renoira – Liza Tréhot. Portret namalowany został w Marlotte pod Paryżem.  Inspiracją dla Renoira był obraz Gustave’a Courbeta Panny ze wsi.

W 1869 roku Renoir spędził wiele czasu w Bougival, u boku Moneta. W 1870 roku ponownie wystawiał w Salonie, który interesował go głównie ze względów komercyjnych. Jak mówił: ” w Paryżu istnieje może z piętnastu prawdziwych miłośników malarstwa, będących w stanie zainteresować się malarzem, którego nie było na Salonie”.

W sierpniu 1870 roku wybuchła wojna francusko-pruska.  Renoir nie trafił na front, jednak cierpiał z powodu oddalenia od rodziny i przyjaciół. Jesienią w walkach ginie Frederic Bazille, co dodatkowo go przygnębia.

W marcu 1871 roku zostaje zdemobilizowany. Szybko powraca do malarstwa. Często bywa  u Moneta w Argentuil pod Paryżem . Przyjeżdżają tam też Sisley, Pissarro i Manet, by razem malować w plenerze.

Wspólnie założyli Societe d’artistes – stowarzyszenie, które doprowadziło do tzw. pierwszej wystawy impresjonistów w 1874 roku. Na skutek ataków krytyki przedsięwzięcie  to skończyło się dla uczestników fiaskiem finansowym. Stowarzyszenie artystów zostało rozwiązane ale dzięki zdarzeniu kilku kolekcjonerów zaczęło interesować się płótnami artystów.

 „Renoir jest prawdopodobnie jedynym wielkim malarzem, który nigdy nie namalował smutnego obrazu”

Octave Mirbeau 1913

George Charpentier,  któremu bardzo spodobała się twórczość Renoira,  zachęcał go do dalszego malowania i stał się jego mecenasem.  Renoir zyskał też znajomości wśród znajomych rodziny Charpentier  – wysokich osobistości i ludzi interesu, którzy zaczęli zamawiać u niego portrety. W 1879 roku na Salonie zostaje zaprezentowany obraz

Renoira przedstawiający Panią Charpentier – żonę Georga – z dziećmi: starszą córką Georgette i młodszym synem Paulem (często mylonym z dziewczynką ze względu na długie kręcone włosy i sukienkę). Portret namalowany był w modnym w tym czasie buduarze w stylu japońskim.

Pani Charpentier z dziecmi - Pierre-Auguste_Renoir

„Portret pani Charpentier z dziećmi” 1878 – Auguste Renoir Więcej o obrazie

 

Zapraszany przez swoich bogatych klientów Renoir dużo podróżował w tamtych czasach. Sam również szukał inspiracji w przyrodzie. Malował nad brzegami Sekwany, w 1881 roku śladami Delacroix wyruszył w podróż po Algierii.  Potem też przebywał w Madrycie. Jesienią tego samego roku wybrał się w podróż do Włoch wraz z Aliną Charigot – jego przyszłą żoną.

Dzięki tym podróżom miał okazję zetknąć się z malarstwem Rafaela i Ingresa. Dużo pracował też wspólnie z Monetem.

 „Według mnie obraz ma być czymś przyjemnym, wesołym i ładnym, tak! W życiu jest wystarczająco dużo rzeczy przykrych żebyśmy mieli jeszcze sami produkować brzydactwa””

Auguste Renoir

 

 

 „Myślę, że w moim życiu nie było jednego dnia bez malowania”

Auguste Renoir

Z biegiem czasu Renoir zaczął pracować nad bardziej osobistym  stylem. Malował obrazy, na których umieszczone w jasnych tłach postaci o wyraźniejszym konturze przywodzą na myśl freski, a porcelanowe ciała przypominają malarstwo Ingresa. Wystawiony w 1887 roku obraz Kąpiące się należy właśnie do tego okresu jego twórczości.

Od 1885 roku Renoir wyjeżdżał często do Essoyes, rodzinnego miasteczka Aline, oddalonego o 200 kilometrów na południowy-wschód od Paryża. Tam też kupił dom.  W 1890 roku ożenił się z Aline Charigot, z którą miał  już syna Pierre’a urodzonego w 1885 roku (zm. 1952). 14 września 1984 roku na świat przyszedł drugi chłopiec – Jean (1894-1979). W 1901 roku urodził się Claude, nazywany Coco.

 W swoim dojrzałym życiu Renoir cierpiał na reumatyzm. W 1888 roku został także dotknięty paraliżem twarzy. Lekarze zalecili mu łagodny klimat, dlatego od 1898 roku wyjeżdżał regularnie w okolice Nicei do miejscowości. Cagnes-sur-Mer. Od 1907 roku zamieszkał tam na dobre, w posiadłości nazwanej Collettes. Nadal jednak odwiedzał Essoyes lub swoje mieszkanie w Paryżu przy bulwarze Rochechouart (wcześniej w Paryżu pomieszkiwał na Chateau des Brouillards na Montmartrze).

Z powodów zdrowotnych (w 1907 roku doznał ostrego ataku reumatyzmu) pod koniec swojego życia był w zasadzie  unieruchomiony. Ponieważ chodzenie kosztowało go dużo wysiłku w 1912 roku postanowił przestać chodzić aby zachować wszystkie swoje siły dla malarstwa. Pracował na siedząco z pędzlem przymocowanym do dłoni. Zmarł 2 grudnia 1919 roku. Na kilka godzin przed śmiercią poprosił aby podać mu pędzle i farby. Oddając je wyszeptał: „W końcu zaczynam coś rozumieć”

Źródło: „Wielcy malarze, ich życie, inspiracje i dzieło” Wydawnictwo Eaglemoss Polska Sp. z o.o.  1998 r.

Ciekawostki

W 1919  Auguste Renoir został odznaczony Legią Honorową

Syn Auguste’a – Jean Renoir – został reżyserem filmowym. Był także producentem, scenarzystą, aktorem i pisarzem. Wielokrotnie nagradzany na festiwalach renoir jeanfilmowych, zdobywca Oscara. Od roku 1924 do końca lat 60. wyreżyserował lub zagrał w ponad 40 filmach. Początkowo kręcił filmy nieme (w sumie 11), a w roku 1931 nakręcił swój pierwszy film dźwiękowy. Jego książka Pierre-Auguste Renoir, mon père, którą wydano w roku 1962 i 1981 (tytuł pierwotny brzmiał Renoir), jest uważana za najbardziej wyczerpujące źródło biograficzne o malarzu. (ur. 15 września 1894 w Paryżu, zm. 12 lutego 1979 w Beverly Hills w Kalifornii)

pierre-renoir

Drugi syn – Pierre Renoir (ur. 21 marca 1885 w Paryżu, zm. 11 marca 1952 w Paryżu) – był aktorem filmowy i teatralnym, a także dyrektorem Comédie-Française.

W 1892 roku zarząd Sztuk Pięknych kupił od niego obraz Dziewczęta przy pianinie. Był to wyraz uznania dla artysty, który poprzez państwowy zakup jeszcze Renoir dziewczeta przy pianienieza życia znalazł się w muzeum.

Pasjonuje Cię Paryż, Francja i sztuka?

Zapisz się na Newsletter, aby otrzymywać informacje o najnowszych artykułach!

Zapisując się do newslettera, wyrażasz zgodę na przesyłanie informacji o nowych artykułach i moich publikacjach. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji. Polityka prywatności