Victorine Louise Meurent była francuską malarką oraz modelką pozującą malarzom do ich prac. Dzisiaj znana głównie za sprawą obrazów Edouarda Maneta, a w szczególności tych, które wywołały skandal w swoich czasach, czyli Śniadanie na trawie czy Olimpia. Z tego też powodu niesłusznie, lecz niestety na długi czas przylgnęła do niej opinia bezwstydnicy i prostytutki. Victorine pozowała również m.in. Edgarowi Degasowi, belgijskiemu malarzowi Alfredowi Stevensowi i innym. Obydwaj wymienieni byli z resztą przyjaciółmi Maneta.
Urodziła się 18 lutego 1844 roku w Paryżu w rodzinie rzemieślników. Zaczęła pozować w wieku szesnastu lat w atelier Thomasa Couture gdzie też prawdopodobnie uczyła się malarstwa. Dla Moneta po raz pierwszy pozowała do obrazu „Uliczna śpiewaczka”. Jego uwagę przykuła kiedy zobaczył ją na ulicy z gitarą w ręku. Była znana ze swojej filigranowej postury – skąd się też wzięło się jej przezwisko La Crevette (krewetka) oraz z czerwonych włosów.
Victorine Meurent, c. 1865, fotografia z albumu należącego do Édouarda Maneta
Oprócz tego, że Maurent grała na gitarze, grała również na skrzypcach – udzieliła zresztą lekcji gry na tych instrumentach, oraz śpiewała. Często przebywała na słynnym paryskim placu Pigalle w Café de la Nouvelle Athenes, kultowej kawiarnia bohemy artystycznej, występując przed gośćmi.
Victorine pozowała do obrazów Moneta do wczesnych lat 70-tych,do czasu kiedy to sama zaczęła uczyć się malarstwa. W obszarze jej zainteresowań znalazło się raczej malarstwo akademickie, co z kolei było zaprzeczeniem sztuki uprawianej przez Maneta. Ostatnim obrazem, do którego mu pozowała był „Dworzec Saint-lazare” z 1873 roku.
Trzy lata później, w 1876 roku, Maurent po raz pierwszy oddała swoje obrazy na Salon. I Salon przyjął jej prace na wystawę. Ironią losu jest fakt, że płótna Maneta zostały wówczas odrzucone. Obrazy Victorine były wystawiane w sumie na sześciu Salonach, m.in w 1885 czy 1904 roku.
Victorine Meurent, Niedziela Palmowa, ok. 1880, jedyna praca malarki, która przetrwała do dzisiaj; Musée Municipal d’Art et d’Histoire de Colombes, Francja
Ze względów finansowych w dalszym ciągu wspierała się pracą polegającą na pozowaniu malarzom, chociażby takim artystom jak Norbert Goeneutte, czy Toulouse-Lautrec, który zwykł przedstawiać ją jako Olimpię,
W 1903 roku Maurent została przyjęta do Société des Artistes Françai przy poparciu ze strony założycieli stowarzyszenia Charlesa Hermann-Leon i Tony’ego Robert-Fleury
W tym czasie znajdowała się już w dość ciężkiej sytuacji finansowej. W 1906 roku opuściła Paryż i przeprowadziła się na jego przedmieścia, do gminy Colombes. Tam w jednym domu zamieszkała z przyjaciółką, są też domysły, że kochanką, Marie Dufour. Zmarła 17 marca 1927 roku. Większość jaj prac spłonęła w późniejszym pożarze domu. Zachował się jedyny obraz zatytułowany Niedziela Palmowa będący obecnie własnością Muzeum w Colombes.
Życie Victorine Meurent’s było inspiracją dla dwóch powieści historycznych, a jej postać pojawiała się w kilkunastu innych pozycjach literackich.
Źródło: (1) wikipedia.org – tłumaczenie własne; (2) Małgorzata Czyńska, Najpiękniejsze. Kobiety z obrazów, Kraków 2014.
