Victorine Louise Meurent była francuską malarką oraz modelką pozującą malarzom do ich prac. Dzisiaj znana głównie za sprawą obrazów Edouarda Maneta, a w szczególności tych, które wywołały skandal w swoich czasach, czyli Śniadanie na trawie czy Olimpia.
Z tego też powodu niesłusznie, lecz niestety na długi czas, przylgnęła do niej opinia bezwstydnicy i prostytutki. Victorine pozowała również m.in. Edgarowi Degasowi, belgijskiemu malarzowi Alfredowi Stevensowi i innym. Obydwaj wymienieni byli z resztą przyjaciółmi Maneta.
Victorine Meurent około 1865 roku
Urodziła się 18 lutego 1844 roku w Paryżu w rodzinie rzemieślników. Zaczęła pozować w wieku szesnastu lat w atelier Thomasa Couture gdzie też prawdopodobnie uczyła się malarstwa.
Dla Moneta po raz pierwszy pozowała do obrazu “Uliczna śpiewaczka”. Jego uwagę przykuła kiedy zobaczył ją na ulicy z gitarą w ręku. Była znana ze swojej filigranowej postury – skąd się też wzięło się jej przezwisko La Crevette (krewetka) oraz z czerwonych włosów.
Oprócz tego, że Maurent grała na gitarze, grała również na skrzypcach – udzieliła zresztą lekcji gry na tych instrumentach, oraz śpiewała.
Często przebywała na słynnym paryskim placu Pigalle w Café de la Nouvelle Athenes, kultowej kawiarni bohemy artystycznej, występując przed gośćmi.
Victorine pozowała do obrazów Moneta do wczesnych lat 70-tych,do czasu kiedy to sama zaczęła uczyć się malarstwa. W obszarze jej zainteresowań znalazło się raczej malarstwo akademickie, co z kolei było zaprzeczeniem sztuki uprawianej przez Maneta. Ostatnim obrazem, do którego mu pozowała był “Dworzec Saint-lazare” z 1873 roku.
Obrazy namalowane przez Victorine Meurent
Victorine Meurent, Le Briquet, musée municipal d’Art et d’Histoire de Colombes.
Victorine Meurent, Le Jour des rameaux (ok 1880), musée municipal d’Art et d’Histoire de Colombes.
Victorine Meurent, Autoportrait (1876), musée des Beaux-Arts de Boston.
Trzy lata później, w 1876 roku, Maurent po raz pierwszy oddała swoje obrazy na Salon. I Salon przyjął jej prace na wystawę. Ironią losu jest fakt, że płótna Maneta zostały wówczas odrzucone. Obrazy Victorine były wystawiane w sumie na sześciu Salonach, m.in w 1885 czy 1904 roku.
Ze względów finansowych w dalszym ciągu wspierała się pracą polegającą na pozowaniu malarzom, chociażby takim artystom jak Norbert Goeneutte, czy Toulouse-Lautrec, który zwykł przedstawiać ją jako Olimpię,
W 1903 roku Maurent została przyjęta do Société des Artistes Français przy poparciu ze strony założycieli stowarzyszenia Charlesa Hermann-Leon i Tony’ego Robert-Fleury
W tym czasie znajdowała się już w dość ciężkiej sytuacji finansowej. W 1906 roku opuściła Paryż i przeprowadziła się na jego przedmieścia, do gminy Colombes. Tam w jednym domu zamieszkała z przyjaciółką, są też domysły, że kochanką, Marie Dufour.
Zmarła 17 marca 1927 roku. Większość jaj prac spłonęła w późniejszym pożarze domu.
Życie Victorine Meurent’s było inspiracją dla dwóch powieści historycznych, a jej postać pojawiała się w kilkunastu innych pozycjach literackich.
O Victorine możecie przeczytać też w książce: Małgorzata Czyńska, Najpiękniejsze. Kobiety z obrazów, Kraków 2014.
